Kuyucaklı Balotelli...

Hem yetim hem öksüz kaldı. Arabesk bir deyim olacak ama ‘doğarken öldü.’ Ortalıkta kalan Yusuf’a kasabanın kaymakamı kucak açtı... Selahattin Bey, Yusuf’a “Benimle gel...
Yanımda kal... Ben seni baban gibi severim, olmaz mı?” der. Der demesine ama, Yusuf’un anne sevgisini kim hayata geçirecekti? Üvey annesi Şahende ona hiç bir zaman anne gibi davranmadı...  Şahende, onu köylü piçi olarak gördü. Yusuf, bir de kaymakamın kızı Muazzez’i sevdi ki, o aşkla dünyası karardı...
Yusuf iç dünyasına işleyen yetimlik, dahası  evlatlık duygusunu hiç unutmadı..

ÜVEY EVLAT YUSUF MATEMİNİ TEK BAŞINA YÜKLENDİ

Yusuf, çalkantılı bir hayattan sonra bir gece Şahende Hanım’ı, ardından  Kasabanın külhanbeyi Şakir’i ve üvey babası Selahattin’in vefatından sonra  kasabaya atanan yeni kaymakamı öldürdü. Karısı Muazzez’i de ağır yaraladı.
 Karısını alıp şehrin dışına gitti ama onun can vermesine engel olamadı. Muazzez’i gömdükten sonra bindi atına ve çekip gitti başka diyarlara...
 “İçindeki bütün yıkıntılara, bütün kederlere rağmen başını yere eğmek  istemiyordu. Matemini ortaya vurmadan tek başına yüklendi, yeni bir hayata doğru yürüdü”

EVLATLIK MARİO BALOTELLİ...

Spor sayfasında Kuyucaklı Yusuf’un ne işi var diyebilirsiniz... Şundan yazdım, bugün evlatlık büyüyen bir futbol yıldızını Mario Balotelli’yi anlatacağım...
Euro 2012’den beri Kuyucaklı Yusuf’la  Mario Balotelli’yi hep bir arada düşündüm... İtalya’nın final oynamasında büyük rol oynayan isyankar Balotelli’nin yolu Yusuf’la bakın nerede kesişiyor?
Ganalı göçmen bir aile olan Thomas ve Rose Barmuah çifti  1989 yılında iş bulma umudu ile Sicilya’ya göç etti. Kısa bir süre sonra oğulları Mario dünyaya geldi. Mario’nun çocukluğu sağlık sorunları içinde geçti. Daha 2 yaşındayken bağırsaklarında problem tespit edildi. Mario’nun ailesi tedaviyi karşılayacak güçten yoksundu. Çaresiz kalan aile evladını sosyal yardımlaşma kurumu aracılığıyla varlıklı bir İtalyan ailesine sattı... Evet sattı. Zavallı Mario 1993 yılında Balotelli ailesine gittiğinde yaşananlardan habersizdi... Henüz 3 yaşında yeni ailesine uyum sağlamaya çalışırken sağlık sorunları nedeniyle çok zor bir çocukluk geçirdi...

BALOTELLİ: ANNEMİN DİZİNİ ARADIM

Yeni ailesi elbette ona kucak açtı... Tabii ki de ona çok iyi baktı... Mario belki de gerçek ailesinin yanıda kalsaydı  yokluktan ve hastalıktan bir kenar mahallede ölecekti... Ama işte o Mario hep gerçek anne ve babasının sıcaklığını aradı durdu... Mario büyüdükçe futbolda önemli bir yıldıza dönüştü. 18 yaşında İtalyan vatandaşı oldu. Çizme’nin milli takımına seçildi sahadaki futboluyla parmak ısırtan Balotelli, saha dışında bir asi, bir çılgın, bir deli, nerede ne yapacağı belli olmayan, iflah olmaz insana dönüştü...  Milan’da  deplasman dönüşü trenin bagaj bölümününe uzanmış fotoğrafını gördünüz mü? Daha neleri var... Peki neden böyle Mario?
Yazın Euro 2012’de İtalya Milli takımının Gdansk’taki kampında bir İtalyan gazetecinin bana söyledikleri her şeyi özetliyordu... Balotelli’ye o gazeteci bir gün neden hırçın olduğunu sormuş. O da meslektaşıma “Sen neden hırçın değilsin?”diye karşılık vermiş ve eklemiş: “Çünkü sen gerçek annenin dizinin dibinde büyüdün!”
 Daha ne desin Mario?

ANNE DİZLERİN DURUYOR MU BAŞIMI KOYACAK?

O, Kuyucaklı Yusuf’la aynı kaderi paylaşıyor... O da Yusuf gibi özgür olmadığını büyüdükçe hissetti.  Anladı ki, hayatını denetleyen, onda hak sahibi olan başkalarıydı...
 O şimdi paralı, şöhretli... En güzel evlerde oturuyor, en lüks otomobillere biniyor... Ama çocukluğunda başını yaslayacağı anne dizinin hasretiyle yanıp tutuşuyor işte...
 Sahi, ömrü evlat nazı çekmekle geçen annesinin dizini özlemeyen var mı?
Ne güzel anlatır Ahmet Erhan...
 Sesin hala kulaklarımda/Anne ben geldim ağdaki balık/Bardaktaki su kadar  umarsızım/Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?/Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın...