Beşiktaş hiç yenilmesin Necip abim üzülmesin

ARAŞTIRMA Şili’de yapılmıştı.. “Geçmişinizde size ait olan şeyler satılığa çıkarılsa onlardan neyi geri satın almak istersiniz” sorusuna, yüzde 98 “çocukluğumu” yanıtını vermiş..
İlginç araştırmanın sonuçları Cahit Sıtkı Tarancı’nın şiirini aklıma getirdi..
Affan Dede’ye para saydım,/Sattı bana çocukluğumu./Artık ne yaşım var, ne adım;/ Bilmiyorum kim olduğumu./Hiçbir şey sorulmasın benden;/Haberim yok olan bitenden./ Bu bahar havası, bu bahçe;/ Havuzda su şırıl şırıldır./Uçurtmam bulutlardan yüce,/ Zıpzıplarım pırıl pırıldır./Ne güzel dönüyor çemberim;/Hiç bitmese horoz şekerim!
Fenerbahçe-Beşiktaş derbisi öncesinde Necip Uysal ile seremonideki Fenerbahçeli çocuğun diyaloğu bir futbolcunun tek bir sözle nasıl devleştiğini ortaya koyuyor..
Necip Uysal’ın önünde duran çocuk, “Ben sana düştüm ama Fenerbahçeliyim... Artık Beşiktaşlı mı oldum?” diye sorar kaygıyla..
Necip, minik çocuğu rahatlatmak için şu cevabı verir: “Hayır, sakın üzülme. Sen hâlâ Fenerbahçelisin. Benim elimi tuttun diye artık ben Fenerliyim.”

“NECiP BiZi AĞLATTI”

İçinde centilmenlik, insanlık, hoşgörü, nezaket ve de insanlığa ait ne varsa hepsini barından bu hareket son günlerde yaşanan şiddeti de aşan ve barbarlığa ulaşan halimize aslında bir tokat gibi iniyor..
Ama anlayana..
Dün, olayın kahramanıyla konuştum.. Onlar ikiz.. Mehmet İrfan ve Ömer Faruk. Babaları gibi sarı kanarya sevdalısı.. Oğluna ismini veren Baba Ömer Faruk Özgül, F.Bahçe kongre üyesi..
Ömer Faruk, yaşadıklarını evde anlatınca Özgül ailesi çok duygulanmış. Baba anlatıyor:
“Oğlum yaşadıklarını anlatınca gözlerim doldu.. Eşim de çok etkilenmişti.. Oturup Necip’e mektup yazdım.. Şu yaşanan olaydan sonra daha önce Fenerbahçe maçlarını fanatik bir şekilde izlerdik.. İsterseniz kısa bir seremoniyle oğlum hayatındaki güzel dönüşümü kendisi size anlatsın..”

“Onun yerine ben üzüleyim”

Ve telefonun öbür ucunda Ömer Faruk var..
“Serhan Abi.. Bana maçtan önce Volkan Abi’nin (Demirel) elini tutacağım söylendi. Ama baktım ki ben Necip Uysal’ın elini tutuyorum. Ağladım. Ama Necip Abi bana öyle güzel davrandı ki.. Ağlamayı bıraktım.. Necip Abi’yi hayatım boyunca unutmayacağım.. Bir de şunu söyleyeceğim. Çok koyu bir Fenerbahçeliyim ama bundan böyle Beşiktaş’ın yenilmesini istemiyorum. Necip Abim üzülmesin.”
Fenerbahçe ile yatıp kalkan bir ailenin kalbi Beşiktaş için de atmaya başlıyor..

BABADAN NECiP’E MEKTUP

Senin için Beşiktaş yensin diye dua ettik

Değerli Oğlum Necip,
Ben Fenerbahçe kongre üyesiyim. 6.5 yaşındaki ikiz oğullarım Beşiktaş maçında seremonide sahaya çıktılar.
Mehmet İrfan, Egemen’e, benimle aynı isimdeki Ömer Faruk da sana eşlik ediyor. Ömer Faruk bir Beşiktaşlı’ya eşlik edeceğini öğrenince üzülüyor, ağlıyor. Sen neden üzüldüğünü soruyorsun. Oğlum, “Ben sana düştüm ama Fenerbahçeliyim, artık Beşiktaşlı mı oldum?” diye soruyor. Sen “Hayır, sakın üzülme, hala Fenerbahçelisin, sen benim elimi tuttun diye artık ben Fenerbahçeliyim” diye cevap veriyorsun. Ve ağlayan oğlum, gülmeye başlıyor.
Necip oğlum, bu senin kocaman yüreğe, muhteşem karaktere sahip olduğunun ispatıdır.
Eşim ve ben, bütün maç boyunca senin başarın ve mutluluğun için Beşiktaş’ın kazanmasına dua ettik. Oğlum, sakın ola maçı kaybettiğine üzülme. Sen insanlar kazandın. Ve emin ol, Beşiktaş’a hizmetin, spor performansınla ölçülemez.
Ömer Faruk Özgül

Derbinin en harika olayı

22 Mart’ta oynanan ve 1-0 Fenerbahçe’nin galibiyetiyle biten derbi öncesi seremonide Beşiktaşlı Necip ile Fenerbahçeli minik Ömer Faruk arasındaki diyalog unutulmayacak güzellikteydi:
Ömer Faruk ağlayarak Necip’e sorar: “Senin elini tuttum diye Beşiktaşlı mı oldum?”
Necip’in yanıtında duygu, insanlık ve zeka vardır: “Hayır. Sakın üzülme. Senin elini tuttuğum için ben Fenerbahçeli oldum.”

NECiP.. SEN BiR KAFKA’SIN..

ŞİMDİ de geçiyorum Necip’e..
Son yıllarda okuduğum en güzel hikayelerden biridir Kafka’nın Bebeği.. Alman yazar Gerd Schneider’in kitabı. Berlin’de bir parkta bir kız çocuğu, kaybolan bebeğinin arkasından ağlarken, kibar bir adamla karşılaşır.. O, Franz Kafka’dır. Ünlü yazar, küçük kızı çektiği üzüntüden kurtarmak için çok özel bir çözüm üretir. Her gün parka gelir, kendi yazdığı bir mektubu getirir ve bunu kaybolan bebeğin gönderdiğini söyler. Ve o çocuğu günlerce avutur mutlu eder..
Sevgili Necip senin bir “Dava”, bir “Şato”, bir “Amerika”, bir “Dönüşüm” yazmana gerek yok. Sen şu özel davranışınla bir Kafka olmuşsun zaten..
Son söz Sevgili Ömer Faruk’a... Biliyorum mahalle arasında arkadaşlarınla kutu kutu penseyi oynasan sporumuzu içinden çıkılmaz hale getiren biz büyüklerden hiçbirimizi aranıza almak istemezsin.. Ama sen de çabucak büyü.. Büyü de o güzel kalbinle bizi adam et..