HPV ve genital siğillerin doğuma etkisi

Rahim ağzı olarak da adlandırılan serviks, rahmin yani uterusun vajinaya açılan en alt noktasıdır. Günümüzde genital siğiller oldukça sık karşılaşılan cinsel yolla geçen hastalıkların başında gelir. Tekrarlayan genital siğiller birçok kadın için can sıkıcı olurken, özellikle gebelikte zayıflayan bağışıklık sistemi nedeni ile genital siğiller tekrarlayabilmektedir. Genital siğilleri olan anne adaylarının normal doğum yapıp yapamayacağı sağlık profesyonelleri arasında da sıklıkla kafa karışıklığına sebep olur.

CERRAHİ TEDAVİ GEREKEBİLİR

HPV çocuklarda mukoza, konjunktiva (göz) ve larinkste (hava yolları) hastalığa yol açabilir. Laringeal papillomatozis denilen hava yollarını tıkayıcı tarzda büyüyen papillomalar (dev siğiller) nadiren görülen şiddetli bir durumdur. Bu hastalığı taşıyan çocuklar genellikle 2-5 yaş arası dönemde tanı alır ve yaşamları boyunca defalarca cerrahi tedavi geçirmeleri gerekebilir. Genital siğilleri olan her 1000 kadından 7’si gebelik boyunca bebeğine HPV hastalığını bulaştırmaktadır. En sık görülen HPV türleri ise tip 6 ve 11’dir. Bu sorunlar nedeniyle gebelik sırasında genital siğillerin tedavi edilmesinin ya da elektif sezaryen doğum yapılmasının bebeğe hastalık bulaşmasını önleyip önlemediği merak konusu olmuştur.

GÖBEK KORDONUNDA BİLE TESPİT EDİLMİŞTİR

Eski çalışmalarda bebeğe virüs bulaşının doğum kanalından geçiş sırasında olduğu öne sürülmüştür. Yenidoğanların boğaz sürüntüsünden yapılan DNA analizinde vajinal yoldan doğan bebeklerde yüzde 36, sezaryen ile doğan bebeklerde ise yüzde 0 HPV virüsü tespit edilmiştir. Ancak çalışmadaki hasta sayısı sınırlı olduğu için güvenilirliği düşüktür. Bununla birlikte, zarlar açılmadan yapılan sezaryenlerde bile bebeğe bulaş olduğu gösterilmiş ve HPV DNA plasenta dokusunda, göbek kordonunda bile tespit edilmiştir. Bu da bize doğum şeklinden bağımsız olarak bebeğe virüsün geçebileceğini göstermektedir. Genital siğilleri olan kadınlarda sadece siğiller doğum kanalını tıkadığında, siğiller kopup kanamaya yol açabileceği ya da yumuşak doku distosisine neden olabileceği durumlarda sezaryen önerilmektedir.