Oldu olacak Kubi’yi sar halıya, at arabaya

Bu şahane fikir iki hafta önce başlayan ilişkisinden sonra aklına geldiğine göre Danla kafaya koymuş, nikâhı basacak Kubilay’a.
Teklifi beklemeye falan da tahammülü yok anlaşılan.
Eskiden “Almanya’da kızlar teklif ediyormuş” diye bir geyik vardı. Ona benziyor Danla’nınki. Hazır konu eskilerden açılmışken, senin için “kaçırmak” da bir seçenek olabilir Danla. Al yanına en güvendiğin arkadaşını, gece dayan kapısına, “Mavi Boncuk” filmindeki Emel Sayın gibi, sar Kubi’yi halıya, at arabaya.
Birkaç hafta sonra da ailesinin elini öpmeye gidersiniz.

Sezon dışı bir tartışma: Slip mayo

Hop döndük yine başa. Üstelik sezonunda değil, havaların ısırmaya başladığı şu sonbahar döneminde.
Etiler’de görüntülenen Mehmet Günsür, her yaz tartışılan slip mayoları hakkında konuştu:
“Yüzücü geçmişim olduğu için benim mayom sliptir. Sürtünme kuvvetinin en az olduğu, suyun içinde yüzebileceğin mayonun tanımıdır. Slip giymeye devam edeceğim.” Mehmet Günsür haklı. 90’lardan itibaren moda olan sörfçü tarzı şort mayolar yüzme için çok da ergonomik değil.
Ergonomik değil ama yüzme sporu yapıyorsanız, saniyeler, saliselerle yarışıyorsanız.
Yoksa denize ya da havuza girmeye, dalıp çıkmaya, amuda kalkmaya ya da ne bileyim, su savaşı falan yapmaya bir manisi yok şort mayonun. Milenyumdan itibaren slip mayo son derece demode bulunmaya başladı.
Oysa düşünüyorum ve çok iyi hatırlıyorum, 80’lerde denize şortla giymek aynı muameleyi görüyordu. Bütün plajlar slip mayolu erkek doluydu.
Sonra slip giderek azaldı...
Latin ülkelerine sıkıştı ve onlar dışında Mehmet Günsür, Fedon, Cemil İpekçi gibi “son temsilciler”e kaldı.
İşin bir başka boyutu da slip mayonun müstehcen bulunması anladığım kadarıyla.
Hakikaten biz o yıllarda o mayoları nasıl giyiyormuşuz?
Ben de mi tutuculaştım acaba?

Sosyetik parti İstanbul’da mıydı, New York’ta mı?

Kimsenin malını mülkünü kıskanmam. Arabası, yatı beni ilgilendirmez. Saati, takısı umurumda değildir. Ama iş eğlenceye, eğlenmeye gelince orada durunuz. Çünkü eğlenme sadece bir para işi değil, aynı zamanda gusto işidir. İşte onu kıskanırım.
Örnek mi? Şevket Sabancı’nın torunu Kazım Köseoğlu’nun yaş günü için verilen parti.
Partiye konsept olarak New York’un 70’lerdeki efsane gece kulübü Studio 54 seçilmiş. Ona uygun dekor, disko topları, o yılların şarkıları, kıyafet ve aksesuvarları...
Partide Fransız şarkıcı Dany Brillant da bir konser vermiş.
Bu sıra dışı gece bütün sosyetenin dilindeymiş, eşi için böyle özel bir doğum günü tasarlayan Irmak Köseoğlu’nu tebrik ederim. Buraya kadar her şey güzel. Yalnız partinin nerede yapıldığı belli değil. Bir gazetede parti çiftin İstanbul’daki evlerindeydi.
Başka gazeteye göre ise New York’taydı ve davetliler ABD’ye gitti. Beyler iki şehir arasında arada tam 8 bin kilometre var.
Hangisi doğru acaba?

Aynı korku filmini tekrar tekrar seyrediyor gibiyiz

◊ Yine müzisyene şiddet: Ankara’da hayatını kaybeden Onur Şener’den sonra bu kez de Hatay’da müzisyen Yusuf Karagüz’e saldırı yapıldı. Konu yine istek şarkı, saldırı aleti yine şişe.
◊ Yine doktora şiddet: Onlarca eski vakaya bir tanesi daha eklendi. Bu kez yer İzmir. Saldırganlar yine hasta yakınları. Dr. Ekin Hürel Günay, yolunu kesen üç kişinin sopalı saldırısıyla darp edildi.
◊ Yine kadın yolcuya şiddet: Nisan ayında taksici tarafından darp edilen Fransız kadın turist Kawtar Hadir’in ardından bu kez de İstanbul Beyoğlu’nda Azeri Nergiz Bagieva dövüldü. Kadının burnu kırıldı.

Elinin çamuruyla...

İzmir Menemen’deki Çömlek Festivali’nde konser veren Hande Yener, sahnede canlı canlı çömlek yaptı.
Festival komitesinin mi yoksa kendi fikri miydi bilmiyorum ama gösteriden sonra çamuru çeviren makine de hediye edildi şarkıcıya.
İyi, güzel fikir de ya diğer festivaller de özenirse bu duruma?
Mesela Çubuk’ta turşu festivali var. Sahnede turşu kurmaca...
Yahşiyan’da yoğurt festivali...
Ya tutarsa?
Cirit ve yağlı güreş festivalleri zaten gırla. Hayda breh!