Mert Baba’nın çiftliği

Üniversitede tanıştık. O zaman da köpeği vardı ama ailesiyle yaşadığı için bir tane: Sarp. Okuldan sonra Kıbrıs’ta turizme başladı, o sıralar da hâlâ normal.
Sonra İstanbul’a döndü. Dört köpekle. Çamlıca’da bahçeli bir ev tuttu. Fakat o kadar çok hayvanla mümkün değil, olmuyordu.
Hayvanlardan vazgeçeceğine, evini taşıdı. Daha uzakta, civarda tek tük ev olan, ormana yakın, bomboş bir çiftlik evine.
Başka hayvanseverlerle organize olmuşlardı. Ormana bırakılan aç köpeklere yiyecek götürüyorlardı.
Bu gezilerin birçoğundan bakıma muhtaç yeni bir hayvanla dönüyordu çiftliğe.

Hayvanların sayısı artmaya başladı tabii. Çeşidi de.
Köpek, kaz, leylek...
Bir keresinde kanadı kırık bir martı buldu. Veterinere götürdü. Hayvan bir daha uçamayınca sahiplendi.
Ama sonra ne oldu?
Kanadı kırık martı bulan getirmeye başladı. Şu anda uçamayan martılardan oluşan bir filosu var.
Sonra başka bir gün telefon açtı, “Elime öksüz bir tay geldi” dedi. Annesi Anadolu’ya satılmış.
Neyle besleyeceğiz?
İlk süt babalığını ben üstlendim, aradım taradım, at sütü değil ama at sütü tozu buldum.
Reyhan şimdi sağlıklı bir genç kısrak.
Bütün bunları yardım almadan, sponsorsuz hallediyor. Kazandığını buna yatırıyor.
Zaman zaman yetişemeyip yakındığına şahidim.
Martıların aylık balık masrafı bile iş yani...
Onun dışında sürekli ırgat. Ya çiftlikte bir yeri onarıyor, ya bir yeri temizliyor ya hayvanlara yemek hazırlıyor ya da onları gezintilere çıkarıyor. Bu işler bitmeden telefonlarınızı açmıyor.
Hayvanseverler kendi içinde iletişimi, etkileşimi güçlü bir camia. Dolayısıyla yıllardır yaptığı bu fedakârlığa içlerinden çoğu aşina.

Şehre de gelecekler

Mert Akkök, bütün diğer köpekleriyle koltukta fotoğraf çektirip “Boji’yi bekliyoruz” mesajı yayınlayınca hayvanseverler belediyenin sosyal medya hesaplarını mesaj yağmuruna tutmaya başladı.
Demet Akalın, İlker Kaleli, hatta Matematik Köyü bile talip ama onun en mutlu olacağı yerin Mert’in çiftliği olduğunu yazıyorlar. Hepsi bunu Mert’in Instagram hesabını etiketleyerek yapıyor.
Çünkü yazarak, söyleyerek anlatılacak bir ortam değil o. Vaktiniz olunca girip bakın:
@mertakkoek
Bunu sadece Boji’ye talip olan bir yeri teftiş etmek için değil, hayallerini gerçekleştiren bir insanın kendine ne kadar mutlu bir ortam yaratabileceğini görmek için de yapın.
Mert bahçede saksafon çalarken, Reyhan’ın gelip onu yalamasına bayılacaksınız mesela.
Üstelik Mert, diğer taliplerden farklı olarak Boji’yi zaman zaman toplu taşıma araçlarına bindirip, İstanbulluların özlemini gidereceğini vaat ediyor.
Kefilim, ona da vakit yaratır, yapar.

◊ Hayretle izliyorum
Seren Serengil’in gözümüzün önünde erimesini... Hâlâ “Kanaldan izin alacağım da ameliyat olacağım” diyor. Sağlık bu, dönüşü yok.
◊ Yadırgıyorum
Amerika’daki yeni ailesinden sürekli mutluluk pozları paylaşan Tolga Karel’in Türkiye’deki çocuğunu arayıp sormamasını...
◊ Alkışlıyorum
Köprüde fırtınadan savrulmasınlar diye motokuryeleri iki otobüsün arasında kalkana alan şoförleri... Çok güzel görüntü.
◊ Kıskanıyorum
Konser için gittikleri barda kar yüzünden mahsur kalan 60 İngiliz’i... Grup da mahsur kalmış, üç gündür çalıp eğleniyorlarmış.
◊ Merak ediyorum
Doğuma bisikletle giden Yeni Zelanda milletvekili Julie Anne Genter’in yaşını... 42’ymiş, ilk doğumuna da bisikletle gitmiş.
◊ Kutluyorum
İngiltere’den bağımsızlığını ilan eden Barbados Cumhuriyeti’nin kuruluşunu... Milli kahramanları Rihanna. Bu ülkeye gidilir!