Karaköy Raw Club’ın tacizci kadınları

Geçen cumartesi gecesi dört arkadaşla birlikte Karaköy’e aradığı kanı / özlenen canlılığı getiren Raw Club’dayız. Üç haftadır buluşup buluşup toplama kampı gibi soluğu orada alıyoruz. Tamirci’nin kapanmasından beri gecenin o saatlerinde böyle bir hareketlilik yaşanmıyordu Karaköy’de.
Fiyatlar İstanbul ortalamasında (votka-enerji 30 lira), giriş ücreti yok, kapı kibar, bir tek vestiyer sorunlu. Ama öyle kıvamında bir ‘house’ yapıyor ki DJ, kendini ticari bir piyasa mekânında değil, harbiden ‘evinde’ hissediyorsun.
Bar kısmı yüksek. Sol köşesindeki sütunu kendime siper ettim, içkim dökülmeden olduğum yerde sallanmaya çalışıyorum. Bu şehirde, gecenin o saatinde bir mekânda toplanabilecek en eli-yüzü düzgün, en alternatif giyimli, en cool 400-500 kişiyi seyrediyorum.


Pantolonun arka cebi


Taciz, arkadan sırt sırta sürtünmeyle başladı. Bu kadarı vakai adiye, her yerde her zaman olabilir. Ama nasıl kafakolla karşı karşıya kaldığımı, pantolonun arka cebine el girip de arkama döndüğümde anladım. Dört kişiydiler. Kalabalıkta öyle pozisyonlanmışlar ki, kayacak alan yok, sütunla onların arasında sıkışmış durumdayım.
Ata Demirer’in avlanan aslan taklidini hatırlar mısınız? Hani uzaktan komut verir: “Çevir hayvanı, çevir hayvanı!” Ekip lideri, tacize katılmıyor; gözümün içine baka baka hem gülüyor hem diğerlerine kafasıyla aynı ‘dalın dalın’ işaretini yapıyor. İçkimi kurtarmak için elimi başımın üstüne kaldırıyorum ama kimin eli hangi cebimde belli değil.
Hayatımda yaşadığım en ağır taciz bu. Beğenilip tercih edilmek güzel tabii, insanın gururunu okşuyor. Ama hiç konuşmadan, elle, bu kadar ağır bir müdahale, faul hissi yaratıyor.


Gruptaki kızlar uyandı


Erkek tacizi olsa hepimiz n’apacağımızı biliyoruz. Şikâyetçi olursun, attırırsın, vs... Ama kadın tacizine karşı radarlarımız da kapalı. Bu yüzden halime uyanan gruptaki erkekler değil, kızlar oldu. Ela’yla Bihter elleriyle koymuş gibi çekip aldılar beni ortalarından. Bu, Karaköy’ün havasından mı suyundan mıdır nedir, Tamirci de böyle bir taciz olayıyla kapanmıştı hatırlarsınız.
Bardan sonra benim evdeki after’da da mevzu bu. Kızlar son derece katı: Buna erkek tacizi muamelesi yapılması gerektiğini söylüyor. Attırılmalıymışlar kulüpten. Can ve ben, güzel olması koşuluyla kadın tacizinin zaman zaman baştan çıkarıcı, seksi bir şey olabileceğini savunuyoruz. Bir tek İbo, “Sen ne diyorsun be abi, körün aradığı bir göz, Allah verdi iki göz” kafasında.
Karısı Bihter’in attığı şaplakla o kafa biraz sarsılıyor tabii: “Bana bak seni bir taciz ederim, annen bile tanıyamaz!”
Siz de bana mekânda taciz anılarınızı yazın, laflayalım. Ya da boş verin, bugün cumartesi. Akşam nasılsa Raw’da görüşürüz.
Necati Bey Caddesi (Karaköy’den Dolmabahçe’ye giden cadde) No:66