Hop Haluk Abi, nereye?

Haluk Levent önümüzdeki yılın 26 Kasım’ında yurtdışına yerleşeceğini açıkladı.

Yangın, sel, deprem...

O kadar alışmıştık ki onu ve kurucusu olduğu AHBAP üyelerini her felakette ülkenin her köşesinde görmeye...

Haberi duyan herkes gibi, bende de bir şok etkisi, bir “omuz düşüklüğü” yaratmadı desem yalan olur. Artık müzik yapmak ve kendine zaman ayırmak istiyormuş.

Yıllardır hayali olan yurtdışında sentezler yapmak, müzikal arayışlarda bulunmak...

AHBAP’daki görevini de başka bir arkadaşına devredecek. Bir yanıyla haklı. Daha önce de depremzedelere yardım etmiş, çevre konularında faaliyetler göstermişti ama AHBAP’ın kurulmasıyla birlikte, son 6 yılda neredeyse bütün mesaisini bu işlere ayırdı. Koşuşturmada kendi konserini unutmuşluğu var.

Bir müzik insanı olarak artık asıl meşgalesine dönmek istemesi kadar doğal bir şey olamaz. Artık müzik direktörü bile isyanlardaymış. En çok nereye yerleşeceğini merak ettim: Bir Avrupa ülkesi mi? Ya da ABD?

Her neresi olursa olsun, kendisi için verimli olacağına eminim. Oradan yeni fikirler, yeni teknikler, yeni şarkılarla döneceğine de.

Yolu açık, yeni yolculuğu uğurlu olsun. Fakat emin olduğum bir şey daha var.

Eğer biz bu adamı bunca zaman içinde zerre tanıyabildiysek...

Yaptığı iyiliklerin binde birine bile şahit olduysak...

En ufak bir sıkıntıda kendini tutamayacak, yine arkadaşlarıyla birlikte yardım bekleyen insanların yanında bitecek.

Deprem ülkesi olduğumuzu zaten biliyorduk.

Değişen iklimle birlikte artık sel, yangın, hortum hatta tsunami ülkesi olduğumuzu da öğrendik son birkaç yılda.

E dere yatağına evler falan, afetler karşısında hazırlıksızlığımız da malum...

Siz Haluk Levent’i hiç gitmedi, hiç gitmeyecek sayabilirsiniz şimdiden.

Umalım ki bunlar hiç olmasın o da gönül rahatlığıyla müziğine, sanatına baksın.

Sıkıyorsa bir daha unut!

Of ki ne of: Sevgilinin doğum gününü, evlilik yıldönümünü falan unutmak...

Başıma geldiği için bilirim.

Yediğiniz naneyi fark ettiğiniz andaki o hâl var ya... Kaçsan kaçamazsın; unutmamış gibi yapmaya çalışıyorsun; alelacele bir hediye, bir sürpriz uydurmaya çalışıyorsun...

O saatten sonra ne yapsan şah-mat. İçler acısı bir zavallılık.

“Güldür Güldür Show”dan tanıdığımız oyuncu Onur Buldu da evlilik yıldönümünü unutmuş.

Hem de daha evliliğinin birinci yılında!

Dedim ya, of ki ne of...

Eşi Duygu Koz’dan şöyle özür diledi sosyal medyada: “Her ne kadar unutsam da beni affedeceğini bildiğim için, buradan yalakalık yapmak istedim sana karıcım. Birinci yılımız kutlu olsun.”

Duygu Hanım bir noktada yelkenleri suya indirmiştir muhakkak. İster istemez gülümsüyor insan. Ama nedense bu, kadınlara değil, erkeklere özgü bir şey. Ve en hafif haliyle...

Sarsaklıktır.

Özensizliktir.

Kıymet bilmezliktir.

Yahu ne deseniz yeridir!

Yerinde olmayı hiç istemezdim

◊ Kıbrıs’ta verdiği konser öncesi ekibinin PCR testlerinin sahte olduğu ortaya çıkan Bülent Ersoy’un...

◊ Kendini Türkiye’nin Elon Musk’ı ilan edip “Tuzlu ayran otizm yapıyor” diyen Doçent Dr. Oytun Erbaş’ın...

◊ Malazgirt Zaferi gibi ulusal bir heyecandan bile ayrımcılık çıkarmaya çalışan Nihat Doğan’ın...

◊ Kütahya’daki bir masaj salonunda basılınca “İkamet kontrolüne gelmiştik” diyen muhtarların...

Sen ne güzel bir insansın

Beyninde büyük bir tümör olduğu anlaşılınca 1 ay önce acilen ameliyata alınan oyuncu Hülya Duyar...

Bu süreçte kendisine destek olanlar için “Doğurmadığım ne çok çocuğum var, ne büyük bir ailem var! Çok şanslıyım ki benim ailem tümörümden daha kocaman” dedi.

Asıl güzeli de başına gelen bu melaneti muziplik olarak görüp binlerce kanser hastasına umut vermesi: “Daha ne yaşayabilirim ki derken hayat muzipliğini yapıp yine şaşırtıyor.”