Kibir

büyük bir alkış gönderiyorum.

İyi ki varsınız. Ya olmasaydınız?

…

Kurumunuzun vergiden düştüğü ve üzerine de reklam malzemesi

olarak kullandığı,

sizi gruplara bölüp “hadi bakalım kendinizi gösterin, ileride terfi kriterlerinde bu da değerlendirilecek” dediği,

sizin de bol bol fotoğraflayıp sosyal medyadan yaydığınız,

statü sağladığınız,

“like like like” hallerinde kendinizi kaybettiğiniz ve bütün bunlarla birlikte

kendinizi çoookkk “iyi kalpli” hissettiğiniz

haller olmasa ne yapardık gerçekten?

…

O son selfie’yi çekmeseydiniz ne olurdu bu toplumun hali?

…

Tamam tamam biraz yüksek vurgu ile anlatmış ve burada var olan gerçek “iyi” yanı ön plana çıkarmamış olabilirim.

Haklısınız…

…

Ama kurumsal insanın söz konusu projelerde,

tüm “iyi” yanı ön plana çıkarıp diğer deformasyonları görmezden gelmesi ile

inanın eşdeğerdir yaptığım.

…

Şu çok önemli ki kurumsal insan değil “insan” olmak istiyorsak hepimizin bir iyilik projesinde katkısı olmalıdır.

İnsana ve topluma katkıda bulunmak, el vermek, yol göstermek,

bir “merhaba” deyip destek vermek, ben de buradayım demek ve belki yanında olduğunu hissettirmek,

emeğini ve zamanını insanlığa ayırmak,

gülümseme olmak, umut olmak

hatta birileri için gelecek olmak çok mühim.

…

Ama bunu içten gelen bir özveri ile değil parası ödenmiş organizasyonlarla ve bol kişisel reklamla yapmak

iyilik değil sadece kibirdir.

…

Ne dersiniz?