Eski Üstatlardan Kim Kaldı ?

bir konunun üstadı ya da ustası olarak anılmak ne kadar da kolaylaştı

Üstelik kişiler de, kendilerini böyle anmakta

hiç problem görmüyor belli ki…

Elbette deneyim, birikim, iş alanı ile ilgili görgü

ve kıdeme paha biçilemez.

Ancak bilmeli ki;

iş hayatının değişkenleri gittikçe daha da hızlı yön değiştiriyor ve

saha ile bağını sağlam tutamayan “üstatlar”ın öğretileri sadece teorik kısmından tutulabilir hale dönüşüyor.

Yani hayat birçok kişinin “20 yıllık” deneyiminden daha hızlı değişiyor ve sırça köşke oturup “üstat” olma egosu kişileri oyun dışı bırakabilir.

…

Bu sözleri tam 3 yıl önce yazmışım.

Amacım daha çok; iş hayatında kişilerin kendini usta görme ve hatta

üstün görme,

yeni gelenlere yol & yordam gösterme isteğinden uzak durma, bilginin ve deneyimin kısıtlı aktarımı,

ekosistemin yetişme – yetiştirme döngüsüne dönüşememesi,

ustalığın sadece “kendine fayda & ticari fayda” tarafında kullanılması,

hatta kendi alanında yol almaya çalışan yenileri

azımsama,

egoların galip gelmesi

gibi noktalara dikkat çekmekti.

…

Bu hafta Rasim Usta’nın vefatı ile bu sözleri tekrar hatırladım.

Birol Güven’in sosyal medyada yayınladığı ses kaydında,

“usta” olmayı öyle güzel anlatmış ki Rasim Öztekin, bence üzerine çokça düşünmek lazım.

Ekip olmaktan, bir arada değerli olmaktan,

öğrenmekten, öğretmekten, el vermekten,

usta olarak gelişmekten ama yenilerin yoluna da ışık tutmaktan

ve hatta “usta” olmanın öğrenme bittiği zaman yani ölümle olacağından bahsetmiş.

…

Olabildiğine gerçek, olabildiğine samimi, olabildiğine egosuz…

…

Kültür ve kalite böyle bir şey olsa gerek.

Acaba iş hayatı insanları üstatlığı sanat dünyasından mı öğrense ?

Ne dersiniz?

Sanki daha gerçek ve doğru bir sonuç oluşur…

…

Usta’nın bu mesajının hafızalara kazınmasını ve deneyimin, yönetsel yetkinliklerin, liderliğin, uzmanlığın, derinliğin konuşulduğu

her yerde dönüp tekrar tekrar referans alınmasını dilerim.

Böyle ustalara ihtiyaç var.

…

Rahmet ve saygıyla…

ŞahapT.

#RasimÖztekin