Pazar notu

Ve sonunda, İstanbul’da, Dolmabahçe’den dünyaya yükselen bir müjde... 

Bütün ülkelerin heyecanla takip ettiği bir İmza Töreni. 

* 

Bu başarı, Türkiye’ye aittir. 

Bu teşekkürler hep Türkiye’yedir. 

Bu alkışlar her Türk’ü mutlu etmiştir... 

Lakin Türkiye karşıtı Türkler kanadında çıt yok. 

Zavallılar. 

Memnun mu, üzgün mü, kırgın mı, kızgın mı, dünyalara dargın mı yoksa yorgun argın mı? 

Hiç bilmiyoruz. 

Acaba gıda krizi gibi bir  tehlikeden haberi yok mu? 

Keşke öyle olsa. 

* 

Ben de bunlara üzülüyorum işte. 

İstiyorum ki, bir başarı kaydettiğimiz zaman, bütün millet, hep beraber sevinelim. 

İstiyorum ama bir türlü olmuyor. 

Karadeniz’de doğalgaz yatağı bulduk diye üzülen Türkler bile tanıyorum. 

Üstelik, şimdi Abdülhamid Han Gemisi’yle alay ediyorlar. 

* 

Ne kadar ilerici insanlar yahu. 

Vay canına. 

Muasır Medeniyet aşıkları bunlar. 

Atatürk’ün evlatları olan milli voleybolcu kızlarımızın yarı final’de elenmelerine bile ne kadar sevindiklerini gözümle gördüm... 

Göz göze gelince de ben utandım, onlar değil.