Pazar kahvesi

En azından, Meral Akşener’in Külliye’deki davete icabet etmesi bir yumuşama değil midir?

Muhalif kesimlerin bile oyunbaz Amerika’ya karşı TC’nin yanında yer alması ılık bir rüzgar estiriyor.

Avrupa ilişkilerinde başlatılan yeni atılımlar, hassas laikleri çok mutlu ediyor.

İrtica endişeleri çoktan sıfırlandığı için, artık kimse “gizli bir ajanda”dan şüphelenmiyor.

“Sistem değişikliği”nden gayrı -meğer- hiçbir hedef olmadığı anlaşıldı. Eh, hedefe de ulaşıldı. Daha ne olsun? Laikçiler bile gördü ki İran’a benzemek gibi bir tehlike yok.

Yumuşama, her tarafa yansıdı.

Cumhurbaşkanı’nın Piyanist Fazıl Say’ı arayıp başsağlığı dilemesi, ne güzel bir olaydır.

Fazıl Say’ın Erdoğan’dan hazzetmediğini Erdoğan bilmez mi? Buna rağmen arıyor. Fazıl Say da nezaketle karşılıyor.

Diyeceksiniz ki:

- Bunda ne var?

Çok şey var.

Duruşları öylesine net ve keskin olan iki önemli insanın el sıkışması, bu ülkedeki ortak değerlere değer katıyor.

AF MESELESİ
AK Parti diyor ki:

- Gündemimizde af yok.

 MHP de diyor ki:

- Öyleyse gündeminize alın.

Hoş bir atışma.

Ama ittifakta bir çatlak beklemeyin. İş oraya varmaz. Hükümet Sistemi gibi hayati bir değişikliği birlikte gerçekleştirmiş olan bu iki parti, bir af kanunu yüzünden bozuşur mu?