Koltuk ve çocuk

Meclis Başkanı’nın koltuğuna bir çocuk.
Başbakan’ın koltuğuna bir çocuk.
Valilerin, Belediye Başkanlarının koltuğuna birer çocuk.
Ne bu?
-Çocuk Bayramı.
Tamam da Ulusal Egemenlikle ilişkisi ne?
Atatürk, 23 Nisan’ı, çocuklar koltuğa otursun diye ilan etmedi.

***

Koltuğa oturup sadece emir veriyorlar.
Burada milli irade’nin ve halk egemenliği’nin özü kaybolup gitmiş, çocukça bir eğlence doğmuştur.
İşin tuhafı, büyükler de kendilerini bu eğlenceye çocuklardan fazla kaptırmıştır.

***

İşin asıl önemli tarafını hiç işlemeyip, sadece “koltuğa oturarak sağa sola direktif veren” bir çocuk tipiyle yetinmek, yarının büyük adam imajına yardımcı olabilir mi?
Nedir bu gelenek?
Nedir bu koltuk ve makam ikramı?
Nedir bu emretme merakı?

***

Hepimiz çocuktuk.
O koltuklarda çoğumuz oturduk.
Niye oturduklarını bilenler, büyüyünce zaten cumhuriyetçi, demokrat ve iyi birer yurtsever oldular.
Öbürleri ise, koltuğu bir izzet-ikram, ödül ya da terfi makamı, hatır-gönül yeri olarak algıladıkları için, hâlâ o yolda yürüyorlar.

***

Çocuk kısmı böyle.
Büyüklere gelince...
TBMM, halk egemenliğinin simgesi, değil mi beyler? Üstelik Atatürk’ün en büyük eseri değil mi?
Lafla olmaz.
O meclise saygı göstereceksiniz.
Kürsü dokunulmazlığı, konuşma âdabı, dinleme terbiyesi, iç tüzüğe bağlılık vs...
Bunlara riayet ettiğinizi söyleyebilir misiniz?
Yine de Bayramınız kutlu olsun.

Not 1:
23 Nisan’ın ardından da 24 Nisan gelir. Tabii, burnumuzdan da gelir.
Hale bakın.Yine yarını bekliyoruz: Obama, soykırım diyecek mi diye... Yeter yahu. Dese de kurtulsak. Onun iki dudağı arasından çıkacak bir lafla benim dedelerim katil olmaz ama cihan lideri geçinen Amerika, bir avuç tüccarın oyuncağı olur.

Not 2:
Dünyada soykırım kelimesini ağzına alamayacak yegâne ülke Almanya...
O da yarın “Soykırım” diyecekmiş.
Vay vay vay... Manda yuva yapmış söğüt dalına. Almanya soykırım desin ki, bu iddialara herkes kahkaha ile gülsün.