Bu bir tip...

Üç beş alkış’a tenezzül eden çıkar mı?

Ama çıkıyor.

*

Nasıl anlatsam?

Buldum.

Mesela...

“Dilimin altında bir bakla var” desem.

Bilin bakalım nedir?

Bilemezsiniz.

Onu ancak Büyük Başkan bilebilir.

Nasıl lider ama?

Ne şef ama?

Kafamın içindekileri okuyor. Yahu “genel af” istediğimi nereden anladı? “Siyasi çözüm” için masaya oturacağımı, “eşkıyayı muhatap alacağımı” nasıl da sezdi?

Demek ki çok yüksek yetenekleri var.

Bu durumda ben bu vatanı satamam.

Suçüstü yakalar beni.

Ne adam ama?

Tam Devlet Adamı.

*

Böylelerinden Türk Halkı niye mahrum kalıyor?

“Böyleleri” dedim.

Çünkü tek değil, epey kelaynak var. Familya’nın nesli hiç tükenmiyor... Devr-i Yusuf’tan beri onlar hep nedret sergiliyor.

Ağababaları, 130 yıl evvel arabalı vapura hayır diye sokaklara dökülmüştü. İkinci, üçüncü nesil Keban’a hayır diye gürledi. Dördüncü nesil AB’ye meydan okuyor. Vay canına sayın izleyiciler, iyi ki bu arada, kazara renkli televizyona geçmişiz. Yaşasın muasır medeniyet.

*

Bunlar Norveç maçına da üzüldüler. İçimizdeki Norveçliler.

Neyse ki bu akşam Bosna-Hersek maçı için gönlümdeki o zafer duygusunu sezemiyorlar.

Yoo, o kadar uzun boylu değil. Bulgar Güreşçisine tuşla mağlup olduğumuz zaman “bizimki kazandı” diye sevinçten havalara fırladıkları yıllar çook geride kaldı.

Avrupalı Türkiye, bu maçı alacaktır.