Biz bize benzeriz

Yardımcı olayım:

- Paran bende.

- Aramızda teklif mi var?

- Sözüm senettir.

- Dâvetlimsin.

- Kadıncağıza yardım edelim / Şu adamın ameliyatını biz üstlenelim.

- Veresiye, bakkal defteri, Tanrı misafiri.

- Hediye, harçlık, bağış, bahşiş. (Fitre ve zekât)

- Postacıyı kolla.

- Kâhyayı gör / Gördüm abi / Olsun, bir daha gör.

- Başlık, çeyiz, rüşvet, gasp, haraç, işgal, komisyon.

Ama ille de bahşiş.

Bol bahşiş.

*

Bizdeki “ortak payda” ekonominin hiç bir kitabına sığmaz.

İstatistikler yavan kalır:

- Denize çık, balık tut, sat.

- Tezgahı kur, ekmek içi köfte.

- Çaylar benden.

- Bozuk param yok / Abi sonra ödersin.

- Sünnet hediyesi ne alsam?

- Bir sigara ver / Paket sende kalsın.

- Garson, masayı donat.

- Yan masaya meyve götür / Var efendim / Olsun, sen yine götür.

Ve...

Ekmek artığı, yemek ısrafı, su ve elektrik savurganlığı, telefon gevezeliği.

*

Ne yapalım?

Meyhanede efkarlanıp “ne olacak bu memleketin hali” diye oflayıp puflasak da “mihrabım” diyerek ona hep yüz süreceğiz.

Şükürler olsun.

“Kaç işsiz var”dan ziyade “kaç tembel var”ı düşünecek durumda değiliz.

- Evsiz kaldın, bu gece nerde yatacaksın.

- Komşular sağolsun.

- Domates, biber, patlıcan.

Bereketli topraklar, yağmur, güneş, deniz... Güzelim kızlar, sıhhatli delikanlılar.

Ojeli tırnaklar, beri tarafta nasırlı eller.

Ve... sürekli yardımlaşan insanlar.

Bilim adamları hâlâ “ortak payda”yı araştıradursunlar.

İşte benim memleketim.