Başkan Beyazıt

Fair-play’in unutulmaz öncüsü, dostlukların başöğretmeniydi.

İş Dünyası’nın daima moral gücüydü, cemiyet hayatının çok renkli bir simasıydı. Liderlik ruhunda vardı.

Siyasi bir angajmanı olmadı. Ama paylaşılamazdı.

Dış dünyada ise

Selahattin Beyazıt, Türkiye’nin doğal büyükelçisi ve itibar kaynağıydı.

............

Hakkında neler yazmak lazım idiyse, çok şükür o hayattayken hepsini yazdım.

Memleketimin başı sağ olsun. Kederli ailesine ve değerli dostlarına sabır ve metanet dilerim.

Onu çok özleyeceğiz.

Barış Taarruzu

- Mısır ile yeni dönem.

- İsrail ile yeni dönem.

- Arap ülkeleriyle yeni dönem... Ermenistan’la yeni dönem.

- AB ile -mümkünse-taze bir başlangıç... vs...

............

Bütün bunlar, Türkiye’nin başlattığı ‘Barış Taarruzu’ndaki hedeflerdir.

İyi gidiyor.

***

Herhalde onlar da memnun ki, taarruzumuzu gayet sıcak bir şekilde karşıladılar.

Farkındaysanız, bu listede sadece Yunanistan eksik.

Aman, eksik olsun.

***

Onunla uğraşamayız.

Ne diplomasiden anlar, ne bir nezaketten, ne de bir komşuluktan...

Çünkü korkunç bir hastalığa yakalanmıştır.

- Türkler geliyor korkusu.

Yahu gelmiyoruz.

Kaç kere anlattık:

Yunanistan’a karşı dostluktan başka bir niyetimiz yok.

Hiçbir ülkeye öyle bir niyetimiz yok ama Yunanistan’a hiç yok.

Korku, bir hastalık.

Ve tedavisi mümkün değil.

***

Ne yapalım?

O hep korkarak yaşayacak, biz hep ona kahkahalarla güleceğiz. Zavallı Yunanistan.

Türk dostu olamadığı gibi Avrupalı da olamadı.

Türkiye karşıtlığı ise artık modası geçmiş demode bir izm.