Meyve ve tatlı şehri Bursa

Bu hafta baklavanın haricinde sevilen tatlılardan birini konu edeceğiz. Son günlerde çok sıkça gördüğümüz, yeni trend tatlılardan ‘ekler’ neden bu kadar çok tutuldu? Bu tatlının atası veya kardeşi var mı? Bursa lezzetlerini bu tatlı ile buluşturma fikrini hayat geçirenler var mı? Gelin bu soruların cevaplarını birlikte arayalım.
Ekler hakkında bilinen tek gerçek, 1800’lü yılların sonlarında Fransa’da çıktığıdır. Birçok yemek tarihçisi eklerin ilk olarak Fransız kraliyet ailesinin ünlü hamur işi aşçısı Marie-Antoine Careme tarafından yapıldığını ileri sürmektedir.
*
‘Éclair’, Fransızca’da şimşek patlaması anlamına gelmektedir. Adını bir lokmada kolayca yenilmesinden ağızda patlayan lezzetinden almıştır.
Ekler, yumuşak hamurlu bir tatlıdır. Genel olarak içinde vanilyalı krema vardır ve üstü çikolata kaplıdır. Bazen  kahve, rom aromalı muhallebi, meyveli dolgular veya kestane püresi ile de doldurulur.

Bursa’da başarılı eklerciler var. Bunlardan biri de Cunda Eklercisi. Yeni evli Mehmet-Türkan Güneş çifti bir ekler markası yaratma fikrine Cunda adasında karar veriyorlar. Markanın ismini de fikrin kuluçka merkezi olan Cunda’dan esinlenerek ‘Cunda Eklercisi’ olarak tescilliyorlar.
Birbirinden lezzetli eklerin şimşek gibi damakta patlamasının sırrı kullandıkları malzemelerde gizli.
Ekleri ekler yapan çikolatasıdır. Bu nedenle dünyanın en iyi çikolatası olarak kabul edilen Barry Callebaut kullanmaktalar.

MEYVE ŞEHRİ BURSA

Bursa’nın dünyaca ünlü meyvelerin üretildiği bir ‘gıda başkenti’ olduğunu her fırsatta söylüyoruz ya, Mehmet -Türkan çifti eklerlerin yapımında Bursa meyvelerini kullanıyor. Bu konu Bursa’nın markalaşması için çok önemli. Keşke her marka bunu uygulasa, uyguladığı kadar da tanıtsa ne iyi olur. Bursa’nın kara elması inciri, kestane şekerini, Uludağ ahududusunu, frambuazını, Bursa şeftalisini, Uludağ çileğini, kara dudutu, yaban mersinini, eklerlerinde sık sık kullanıyorlar.

Ekleri aslında bizim kuşak profiterol olarak bilir. Hatta meşhur olan İstanbul’un İnci Pastanesi’nden yemek ayrı bir keyifti bizler için. İlk olarak 1944’de Luca Zgonidis tarafından damak tadımıza sunulan profiterol, namını böylece Türkiye’de de duyurdu. Profiterol aslında hamuru ve içeriği ile eklerden bir farkı yok, farkı profiterolun top şeklinde olmasıdır.

Profiterol eklerin kardeşidir

Türkiye’ye 15 yaşında gelen,1910 Arnavut doğumlu olan Luca Zgonidis, babasının ölümünden sonra pastane çıraklığı yapmaya başlar. Mesleğin inceliklerini Tokatlıyan ustadan ve Park Otel’de çalışırken öğrenir. Profiterolü kendisinin deneme ve yanılma yoluyla bulduğunu, formülünün ise ‘un, şeker, yumurta, yağ, kakao, çikolata, vanilya, süt ve krem şantinin ideal karışımı’ olarak anlatmıştır.

Bana göre de bu tatlılar tulumbanın bir diğer versiyonudur. Tulumba yağda pişirilirken bu tatlılar farklı olarak fırında pişirilir. Ancak tulumba tatlısında bundan iki kat fazla un kullanılır.

Bursa meyvelerinin sadece tatlılarda değil son zamanlarda dondurma üretimlerinde de kullanıldığını görüyoruz. Türkiye’nin en büyük dondurma fabrikalarından birinin Bursa’da kurulu olması bunu fırsata çevirmekte. Bursa’nın meyvelerini dondurmalarında ‘Bursa yaban mersini’ ‘Bursa şeftalisi’ şeklinde tanıtıyor olmaları Bursa’nın markalaşması açısından çok önemli.

Bursa Kemalpaşa tatlısı ile kestane şekeri ve uzun zamandır süt helvası ile adından söz ettirerek ‘Tatlı Şehri Bursa’ dedir teceğe benziyor. Bursa sütün ham maddesinin bol bulunduğu, meyvenin bol bulunduğu bir coğrafyada olması sebebiyle süt tatlılarının ve benzer meyveli tatlıların markalaşması için ideal bir ortam sunuyor bizlere. Bunu değerlendirmek ve en iyisini başarmak da bizlerin bu topraklara bir borcu olsa gerek.