Filmin sonu geldi

19 Mayıs Stadı’na koşup gelenler, içerde bir tülü kazanamayan Ankaragücü’nün yeni bir kabus yaşamasından endişe duymaya başlamıştı. Korktukları, ikinci yarıda başlarına geldi. Alınan, tam anlamıyla rezalet bir sonuçtu ve kör-topal yürüyen sarı-lacivertlilerde içinden çıkılması zor bir süreci iyice körükleyecek türdendi.

Hakan Kutlu, Antalya’ya kaybeden kadroya 2 yeni transfer, De Nigris ve Semavi’yi katarak sahaya çıktı. Mehmet Yılmaz’ın yanına Meksikalı’yı yerleştirirken, maç eksiği olmasına rağmen onun golcü özelliğine güvenmiş, uzun forvetlerle Konya’yı havadan devirmeyi planlamıştı. Takım, 5 yeni isimle mücadele ediyor ama oyun anlamında çok fazla bir gelişme göstermiyordu.

Ankaragücü, güçsüz ve formsuzdu ama hakemlerin de iyi olmadığı ortadaydı 11.dakikada ceza alanı içinde önce Erhan’ın eline çarpan top ardından da kaleci Jefferson’un, De Nigris’e yaptığı hareket kurallara göre penaltı olmalıydı. Hem Gökçü hem de Aydınus, pozisyona ’devam’ derken, Ankaragücü’nün sinirlenip oyundan erken düşmesine yol açtı. Bu bahane olamazdı belki ama rakibe verilen penaltı, oyunun çorap söküğü gibi çözülmesine neden oldu.

İşleri zor

Herkes ikinci yarıda Ankaragücü’nden gol ve galibiyet bekliyordu ama dakikalar ilerledikçe doldur boşalta dönen ataklar, Konya savunması ile kaleci Jefferson’da eriyip gitti. Umutlar her an biraz daha tükendi. Rakibin iyici geriye yaslandığı anlarda Başkent ekibinin ne oyunu açacak bir planı ne de sahaya ağırlığını koyacak ismi vardı. Forvette hiç bir şey yapmayan Mehmet Yılmaz’a, Kutlu’nun 83 dakika tahammül etmesi anlaşılmazdı. Ankaragücü, son bölümde forveti üçlemesine rağmen, çaresizliğinin önüne geçemedi.

Önce Antalyaspor’a ardından da Konyaspor’a evinde kaybetti Ankaragücü. İki rakibine yaşama şansı verirken aslında kendisini komaya sokuyordu. Artık işler iyice zorlaştı. İkinci Konya golünden sonra taraftarın taşan öfkesi, Ankaragücü’nde artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını gösteriyordu.

Koca çınarı, bu hale getirenler için filmin sonu artık gelmişti.