Viyana kapılarında bir Kırmızı Hat

Şu anda ülkenin önemli gazetelerinden birinde, life-style tarzı haberlere ağırlık vermesiyle ünlü Neue Zeitung für Tirol’de çalışıyor.

Röportaj yapıyor, farklı konularda makaleler yazıyor.

Mesela İstanbul gece hayatıyla ilgili yazdığı yazıyla Avusturya basını için mühim, Phönix ödülünü kazandı.

Nitekim ben de o yazı için İstanbul’a geldiğinde tanıştım Köksal’la. "Senin gezdiğin gecelerden birine eşlik edebilir miyiz?" demişti Köksal, yazıişleri müdürü Patrick’le beraber.

Seve seve kabul etmiş ve iki Viyanalı gazeteciyi İstanbul’un en iyi kulüplerine/barlarına götürmüştüm.

Aylar sonra Köksal bir başka sürpriz yaptı. Gazetelerinde "Kırmızı Hat" benzeri bir köşe yapmaya karar verdiklerini, adını da Kırmızı Hat’ın Almancası olan Roter Rand koyacaklarını söyledi.

Akabinde, gazetesinde yayınlanan ilk Roter Rand’ı yolladı.

İşte bugün Köksal’ın yazdığı ilk Kırmızı Hat’ın bir kısmını buraya aktarıyorum.

Günün anlam ve önemi şerefine: Çünkü bugün Kelebek’te yazmaya başlamamın ikinci yıldönümü.

O halde izninizle şımarıyorum işte: Kırmızı Hat Viyana kapılarına dayandı, ehe öhö, yurtdışına açılan popçular gibi mi hissetmeliyim acaba?

YAZIDAN BİR KUPLE...

"Onur Baştürk’ün ülkenin en yüksek tirajlı gazetesi Hürriyet’in magazin eki Kelebek’te yayınlanan köşesinde yıllardır başarıyla geliştirdiği konsept, bundan böyle NEUE’de olacak.

Viyana’nın gece hayatı haftadan haftaya anlatılacak, eleştirilecek.

Bu fikir, Onur Baştürk’le tanışma fırsatını yakaladığım son İstanbul ziyaretimde ortaya çıktı.

Neredeyse bir hafta boyunca ona eşlik ederek Boğaz metropolünün alem hayatının sahne arkasına göz atma şansı yakaladım.

Bu keşif gezilerinin sonuçlarından öylesine etkilendim ki, Baştürk’ün köşesini Avusturya’dan bile takip etmeye başladım.

Ve böylesine başarılı bir konsepti Avusturya’da da denemeye karar verdik. Bu resmi duyurudan hemen sonra bir kez daha aynı soru çalındı kulaklarıma: Bu köşeye gerçekten gerek var mı?

Hayır, gerek yok! Çünkü Kırmızı Hat bir gereklilik değil, bir lüks, kadayıfın üstündeki kaymak gibi olacak! Şaşırtılmaya hazır olun!"

Kolay mI zor mu

Akşam yazarı Ali Saydam, pazar günkü "Hülya Hanım yol ayrımında" adlı yazısında Hülya Avşar’ın şöhret olmakla marka olmak arasındaki farkı anlamaya başladığını yazıyor, son satırlarda ise kendisine sıkça sorulduğunu belirttiği bir soruya şöyle yanıt veriyordu:

"Şöhretlerden hiç kimseyle, altını çiziyorum hiçbir popüler sanat icracısıyla aramda herhangi bir profesyonel ilişki olmadı; kolay kolay olamaz da".

Oysa daha geçen kış Hülya Avşar’a az kalsın profesyonel danışmanlık yapmayacak mıydı Saydam? Hatta o dönem katıldığı Cosmopolis programında Avşar, "yakında çalışmaya başlıyoruz" diye ele güne açıklamıştı bu işbirliğini.

Sonradan beraber çalışılmadı. Nedeni bizi ilgilendirmez.

Ama böyle, "Hiçbir ünlüyle kolay kolay olamaz da" diye altını çizince pek olmuyor işte.

Ramazan’da sipariş yemek işkencesi

Eğer bekar yaşıyorsanız, eğer eve geldiğinizde yemek yapmak/bulaşık yıkamak zor geliyorsa ve bu yüzden habire "sipariş yemeklerle" yaşıyorsanız, daha da önemlisi eğer oruç tutmuyorsanız, bugünlerde aç kalmanız olası. Çünkü ben kaldım!

Pazar akşamı evden dışarı çıkmak istemedim. Dışardan bir şeyler söyler, yerim dedim.

Her zamanki gibi mahalledeki favori restoranları aradım.

Ama kimse telefonunu açmadı, hepsi kapalıydı. Pazar olmasına yordum.

Derken bir arkadaşım yemek sepeti.com’u önerdi. Üyelikle uğraşmayayım diye kullanıcı adını, şifresini bile verdi. Onun sayesinde zırt diye siteye girdim, bir restorandan hemen sipariş verdim.

Gel gör ki aradan bir buçuk saat geçti, sipariş bir türlü gelemedi. Midem kazındı, ama inat edip dışarı çıkmak da istemedim.

Tam pes etmek üzereyken sipariş geldi, dedim ki "Noldu yahu, evi mi bulamadınız?". "Yok abi" dedi adam, "Ramazan yoğunluğu".

Oysa iftarın üzerinden çoktan iki buçuk saat geçmişti.

Oruç tutmayan bekarlara tavsiyem, Ramazan’da sipariş yemek saatinizi 23’e filan alın. Ne de olsa ancak geliyor yemekler.