Senden başka kimsem olmadı

Yağmur istedim yağmadı
Bir iş bulmuştum sarmadı
Herkesi duyan beni mi duymadı
Çok mu şey istedim de ben olmadı?

Bir kere denedim ama
O da tam olmadı benim
Senden başka kimsem olmadı
İyi ki olmadı, iyi ki olmadı

Sarmaşığım tırmanmadı
Sırlarım hiç saklanmadı
Herkesi duyan beni mi duymadı
Çok mu şey istedim de ben olmadı?

Bir kibrit çaktım yanmadı
Kutuda başka kalmadı...

İlaçlar verdim yutmadı
Fallar baktırdım tutmadı
İyi ki olmadı
Kovaladığım kaçmadı
Dediklerim hiç çıkmadı
İyi ki olmadı
Hevesim vardı kalmadı
Benle ekmek de banmadı
İyi ki olmadı
Yalan uydurdum kanmadı
Dükkanlarım açılmadı

İyi ki olmadı, iyi ki.

Yeni şarkım “İyi ki”nin sözleri böyle. Nasıl bir ruh halinde yazdım, hatırlamıyorum.
O ruhun bir hali var ve ben onu giyiyorum çünkü. Şarkı yazarken ağzımdan çıkanı bir kere bile hesaplamadım.
Hesaplasam gider muhasebede işe yararım daha iyi.
Sonra durup dinliyorum aslında ben de ne dediğimi. Bu “İyi ki olmadı” hoşuma gitti sonra.
“İyi ki olmadı” demeyi biliriz biz milletçe.
Bir şeyin olmayışına, “Her işte bir hayır vardır” deriz kolaycacık.
Bu şarkıyı dinlemediyseniz bir dinleyin isterim. YouTube’da var, her yerde var, CD’si de olacak. İçlisi de var, “İyi ki Akustik” diye. Onu da evde yalnızken dinlersiniz belki.
Evde yalnız dediniz de, Seneca’nın çok güzel bir alışkanlığı varmış. Her gece yatmadan şu üç soruya cevabını bir günlüğe yazarmış.
Bugün neyi iyi yaptım? Bugün neyi yanlış yaptım? Neyi daha değişik yapabilirdim?
Bu soruları cevapladıkça, günlere başka bir ışık vuruyor. Tavsiye ederim.
“Şarkının yanında buna da başlayın” dedi doktor akşamları yatmadan önce.
“İyi ki olmadı” diyelim mi o zaman olmayan o şeylere?