Peki neredeyim ben bu yaz?

Kral Aeolus’un rüzgarlarına teslim olduğum yaz.

Galaxidi’de bir sokak arasındaki o bahçede, ilk defa biberli kayısı reçeli tattığım yaz.

En güzel kitapları okuyup bitirdiğim, The Kliffs’in “Running” şarkısını bıkıp usanmadan dinlediğim yaz.

“Ah o nakarattaki akor dizilişi” dediğim yaz.

Bu yaz, kuş olduğum yaz. Bir kuşum ben bu yaz.

Mitolojik Tanrıların fısıltılarındayım.

Atina’da Poseidon’la güneşi batırıp, Sifnos’ta Persephone’a aşık oluyorum.

Milos’ta Hades’le yerin altına girip, Ithaka’ya varıyorum Odysseus’tan önce.

Bu yaz
oğluma, doğanın yüceliğinde
her zaman kucak ve her zaman sığınak bulabileceğini anlattığım yaz.

Bir şey demeden anlattığım yaz.

Bir limanda “Çoktan” şarkısını yazdığım, sonra onu kayalara yüzlerce kez söylediğim yaz.

Bu yaz, çırpınan bir balığı avucumuza alıp denizine kavuşturduğumuz ve onun da bize teşekkür etmek için zıplayıp gittiği yaz.

Denizdeki o mağaranın en dar yerinden yüzüp, başka bir maviliğe açıldığım yaz. Beyaz yanardağ kayalarının arasından, dalgalara doğru yüzdüğüm ve onlara yenildiğim yaz.

Kıpkırmızı bir ayın sol omzumdan doğduğu ve kıpkırmızı güneşin Poseidon Tapınağı’ndan battığı yaz.

Tanrılara ve entrikalarına inandığım yaz.

Truva atıyla Truva’ya girdiğim ve zafer sarhoşu Truva’lıları yendiğim yaz.

Neyim var neyim yok bir baktığım yaz bu yaz.

Gerçekten insanın ihtiyacı ne, bildiğim yaz.

Sezdiğim yaz.

Kythnos’ta sahile o çok derin çukuru kazdığımız yaz.

Dalgaların gelip, o çukuru alelacele kapattığı yaz.

Yelkenlerin bana rüzgarın gücünü gösterdiği yaz.

Bir yelkenlinin bana ‘bırak kendini bana, bak hiçbir şey olmayacak’ dediği yaz.

Bisikletini
tutan elin ilk kez çekildiğini hisseden bir çocuk gibi, kendimi, kendimle bıraktığım yaz.

Uzaktan her şeye, her yere, her bene baktığım yaz.

Pek bir şey demediğim yaz.

Konuşmayı şiirlere bıraktığım yaz.

Teslimiyet yazı.

Zeus’a, Poseidon’a, Athena’ya, Demeter’e ve bu yazda emeği geçen herkese bin şükran yazı.