Geçmişte çok zaman geçiriyorsun!

Siz kendinize söylediniz mi?

Eşe dosta söylediniz mi?

Cümle insanın içini acıtıyor.

Geçmişte çok zaman geçiren ne çok insan var.

Geçmişi, Atlas’ın sırtında gökyüzünü düşmesin diye tutması gibi, sırtında tutanlar.

Geçmiş kamburları. Geçmiş hamalları. Geçmiş hurdacıları. Hepimizde var.

Bırakamadığımız eller.

Kalkamadığımız koltuklar.

Veremediğimiz cevaplar.

Kapayamadığımız kapılar.

Kapatamadığımız şarkılar ve çıkamadığımız sokaklar.

Halbuki olmamız gereken yer şimdi, şu an.

Biz neredeyiz çoğu zaman?

Geçmişteki o anlarda.

Aklımız hep seçmediğimiz yollarda.

Cesaret göstermediğimiz yol ayrımlarında.

Dur demediğimiz, içimizden geçeni kendimizden bile sakladığımız zamanlarda.

Elbette hayat buradan bakılınca bambaşka olabilirdi.

O bambaşkaya da buradan bakıp, bambaşka olabilirdi diyeceğiz.

Hayatı yaşarken, hikayesini yazıyoruz.

Sonra dönüp dönüp okuyoruz.

Şimdiki aklımızla, belki olaylar o şekilde akmazdı.

Belki öyle demezdik. Belki vazgeçerdik.

Belki başlardık.

Bunu düşünmenin, bunu düşünmek dışında insana vereceği hiçbir şey yok!

Sosyal medya gibi. Gez gez dur.

Kaybol kuyularında. Döndüğünde de zamanın kumu akıp gitmiş olsun.

Peki geçmişte çok zaman geçirmekten nasıl kurtulacağız? Tabi ki içinden geçerek!

Aziz Arif’e okuduğum, “Ayı Avı” diye çocuk hikayesi vardı.

Ailece ayı arıyorlar.

Yolda karşılarına karanlık ormanlar, buz gibi çağlayan nehirler ve bataklıklar çıkıyor.

“Ne yapacağız şimdi” diye soran çocuklara şarkıyla şöyle cevap veriyorlar:

Üzerinden atlayamayız! Altından geçemeyiz! İçinden geçeceğiz! Bazen bir şeyin, sadece içinden geçilebildiğini anlatan harika bir kitaptı! Sonra ayı onları kovaladı ve gerisingeri eve döndüler. Eve dönerken de tabi ki, hepsinin, teker teker içinden geçtiler.

Keşke hayatta bazı şeylerin üzerinden atlansaydı ya da altından geçilseydi…

Fakat ne yazık ki, böyle şeylerin çoğu zaman sadece içinden geçiliyor.

Geçmişte yaşamamak için, geçmişin içinden geçmeliyiz.

Geçip gitmeliyiz. Yapabiliriz.

Her gün gidip, geçmişte bir banka oturacağımıza, kapılar çalacağımıza, yürüyüp gidelim.

Ayı kovalarsa da, aynı şekilde içinden geçip gideceğiz.