Londra’dayım birkaç gündür. Burada her yere dikkatle bakıyorum onu fark ettim. İstanbul’daki uyuşukluğum kalkıyor üzerimden. Belki de hafif soğuk beni böyle yapıyor, belki yağmur. Bu yüzden taksiye bindiğimde uzun uzun okudum koltuğun arkasında yazan reklamları...
‘Ben başkaları sayesinde ben oldum’ diye biten bir paragraftan oluşuyor, başka bir şey yok. Marka yok, logo yok. Bir şey satmıyor yani, her yere baktım. Bu fikri, bu cümleyi yayıyorlar. Ne güzel. Her taksiye binen üç kişiden biri okusa, birkaç kişiye anlatsa, İngiltere Krallığı’nın içi ısınır. Kim ne kadar büyük ve şaşaalı olursa olsun, kendini başkalarına paylaştırmayı bilmeli. En ufak şeylerin büyük etkilerini teslim edebilmeli. Biri bize bir şey dedi, biri omuz verdi, biri hep sevdi, biri öyle yaptı, biri böyle ve sen sen oldun bu sayede. Birden yüzümü güldüren, pencereden dışarı uzaklara dalıp ‘beni ben yapanları’ düşünmeme sebep yazılar şöyleydi: Bana ilk çikolatamı tattıran, annemin kekiyim, Bir şeyi satabilmenin mutluluğundan bahseden, babamın iş hikayeleriyim, Kabaran ilk suflem ve bana ‘evet’ diyen ilk alıcıyım, Beni cesaretlendiren karım Annie ve vazgeçmeyen müşterilerimim, Bir tart, bir bownie, bir cheesecake ve Gü adında bir pudingim, Ben James Averdieck, Gü Çikolataları’nın sahibi, Ben başkaları sayesinde ben oldum. * * * Ben annem Una’yım. Ve kardeşlerim Heather ve Hannah. Bana ilk bisikletimi hediye eden dedemim, Bir gün bisikletimin stabilizörlerini çıkaran komşumum, Yolculuğum için para toplayan, Dundee Lisesi’ndeki çocuklarım, Louisiana’da beni bisikletimden indiren o kadın ve bisikletimi tamir eden oğluyum, Susadığımda su veren Nullabor halkıyım. Ben bu sene dünya bisiklet turu rekorunu kıran Mark Beaumont’um Ben başkaları sayesinde ben oldum. * * * Bu da benimki: Ben annem Berin’in fedakârlığıyım, Babam Suavi’nin bana daha bebekken 12 telli gitarıyla söylediği şarkılarıyım, Kardeşimin neşesiyim. Odamda gizlice sesimi kaydettiğim karaoke aletiyim. Bir gün, ‘Senin kanatların var, uçabilirsin’ diyen ve havalandığım ilk günden beri gözlerini benden hiç ayırmayan Serdar’ım, Ağzımdan dökülen beste ve sözlerim, Şarkılarıma eşlik eden, sözlerimi hislerine tercüman addeden herkesim, Ben Nil Karaibrahimgil, Türkiye’nin özgür kızıyım. Ben, başkaları sayesinde ben oldum. Peki ya sen, sen kimler ve neler sayesinde sen oldun?