Bahar modları

Gözlerim pencereyse, açık. Her şeyi görüyorum.

Çirkin görünenin bile aslında güzel olduğunu anlama mevsimindeyim.

Tropik, yavaş, güneşli. Acelem yok. Güneş gitgide geç batacak.

Ömrüm uzun modundayım.

Güzel laflar okuyorum. Not alıyorum.

Öğrenmek için yazması gerekenlerdenim.

Birkaç santim yukarıda ayaklarım yerden.

Etkilenmiyorum diyelim küçük depremlerden.

Neyle baş edemedim ki bugüne kadar?

Hangi şey yerini daha fenasına bıraktı? Hiç.

Bu da gelir, bu da geçer modundayım.

Bir yandan da öne eğik bir yörüngedeyim.

Dinlendiğim sanılmasın.

Aklımın yarısı yokken bile, savrulduğum yerlerde bir karınca gibi çalışıyorum.

Bir yerlere gidiyorum hızlı hızlı.

Bir yerde mola verebilirsem, bir şeyleri değiştiriyorum, büyük bir iyimserlikle.

Üzerinden bir şeyleri döke saça ilerleyen biri gibi.

Yerlere düşen, yerde kalsın modundayım.

Normalde olduğumdan daha düzensiz olma lüksüm oldu birden.

Herkesle her şeyi konuşabileceğimi gördüm.

İnsan kendi teybini salıverince görüyor, aşağı yukarı aynı şeyleri çalıyoruz.

Sakınmanın yüküne inandım. Anlattıkça anlatıyorum.

Bütün kaleleri boşalttım.

Askerlere gidin, ailelerinizi görün, tatile çıkın, sabaha kadar festivaller düzenleyin dedim.

Korkmadan bıraktığım her şeyin çoğaldığına inandım.

Dinle beni anlatıyorum modundayım.

Her şeyi izleyebilir, her denizde yüzebilir ve her şarkıya dans edebilirim.

Sanki evrenselleştim.

Matkap sokmuyorum duvarlara.

Duvarsa kendi bilir.

Kendi sabitliği ona cezadır diyorum.

Giden şeyleri seviyorum.

Doğanın içinden geçen şeyleri seviyorum.

Trenle seyahat modundayım.

Arada bir aksamanın bana faydası olduğunu gördüm.

Her şeye cevabım hazır: Yaptım oldu!

Birkaç jüri toplaşmıştı sağdan soldan.

Benim dışımda birileri.

Çapsızlıklarını gördüm.

Puanlanmanın aptallığına inandım. Gidin dedim. Size bir şey ispatlama derdim gitti.

Şaşırdılar. Fakat başkaları isyandan yoksundur.

En güzel isyan iç isyandır modundayım.

15 dakikada yazdıysam bunları ne var yani modundayım.