48 yıllık bir yarışma

HAFİFE almak mümkün değil!
Hatırladığınız kaç yarışma vardır ki, bu coğrafyada soluğu yarım yüzyıla dayansın?
Hele bu öngörünün, parlak bir ideal, güçlü bir tutku ve samimi bir özlem içerdiğini düşündüğümüzde...
İzmir Rotary Kulübü’nce bu yıl 48’inci kez düzenlenen “Liselerarası Güzel Konuşma Yarışması”ndan söz ediyorum.
Yarışmaya İzmir’deki 40 lise ve dengi okul seçtikleri birer öğrenci ile katıldı. Ön elemelerden sonra 10 öğrenci finale kaldı.
(Urla Hakan Çeken Anadolu Lisesi’nden Tuana Tuzman, Atakent Anadolu Lisesi’nden Furkan Anık, Özel Işıkkent Anadolu Lisesi’nden Ata Sunucu, İMKB Meslek Lisesi’nden Pelin Yılmaz, Hatice Güzelcan Anadolu Lisesi’nden Mustafa Çavdar, Karşıyaka Lisesi’nden Rozar Çıplak, Özel Fatih Fen Lisesi’nden Öykü Lokumcu, Özel Çakabey Lisesi’nden Buğra İlter, Balçova Anadolu Lisesi’nden Selin Demirkan ve Özel Ege Lisesi’nden Efe Doğruoğlu...)
16 Aralık Salı günü de Yaşar Üniversitesi’nin zarif ev sahipliğinde, Selçuk Yaşar Kampüsü Konferans Salonu’nda final buluşma gerçekleşti.
Bendenizi de onurlandırarak, son konuşmalarından önce, finalistlerle “Retorika” üstüne biraz sohbet etmemi istediler.
Onlardan epeyce yaşlı bir “geveze” olarak, elimden geleni yapmaya çalıştım.
Meselâ, verilen 5 dakikalık sürenin çok uzun olduğunu söylemiştim.
Hemen hepsi de hayret etmişti. Hattâ bu ayrıntıyı biraz daha açmamı isteyenler olmuştu.
Jüri koltuğunda otururken bir yandan da kronometre tuttum.
Konuşmacıların yarısından fazlası 5 dakikanın tamamını kullanmadan indi kürsüden.
Sanıyorum, sözlerin deneyimle pekiştiği bir fırsat oldu hepimiz için.
Gençlerin gözlerindeki pırıltı burada tarif edilemez.
Kalıtsal armağanlarını son damlasına kadar kullandılar.
Heyecan, istek, sevgi, özgüven ve sosyal cesaret eklediler üstüne.
Böyle bir buluşmanın kaybedeni olamazdı zaten, olmadı da...
Hepsi salondan eşsiz bir deneyimle ayrıldılar.
Finalde, “Dünyada yaşanan hızlı değişim nedeniyle ülkemizde genç kuşaklar başarılı olmak için kendilerini geleceğe nasıl hazırlamalıdır?” başlığı hakkında konuşmaları istendi.
O gün, o saatte, biraz daha özgün, biraz daha buluşçu, biraz daha sakin olanlar bir adım öne ve kürsüye çıktı.
(Birincilik ödülünü Tuana Tuzman, ikincilik ödülünü Furkan Anık ve üçüncülük ödülünü de Ata Sunucu kazandı.)
Ailelerin, çocukları yabancı dil öğrensin diye deli gibi para saçtığı ülkemizde 1967’den bugüne yaşatılan bu onurlu geleneği, (kendi tabiriyle köpürten...) dönem başkanı Hakan Pekin’in şahsında İzmir Rotary Kulübü’ne, anadilimize sahip çıkan ve çocuklarına destek veren ebeveynlerine, okullarına, onlara emek veren öğretmenlerine ama özellikle ve özellikle “pek çok aydın geçinen yetişkinden (?!) çok daha doğru, ikna edici ve estetik konuşan, soyunduğu işi ciddiye alan ve saygı duyan yarışmacı genç dostlarım”a buradan samimi bir hayranlıkla teşekkür ediyorum.