NECO’yu anıyoruz ve çok arıyoruz

GEÇEN yıl, 9 Haziran... Yine bir fiş çekilmişti. Fiş çekilince kurtuluş yoktur. Sonsuzluğa yolculuk başlamıştır. Ve o gün de ciğerimizden bir parça gitmişti... Yolcumuzun adı, Nejat Bekmen’di… Adam, iyi bir koca, baba, seven, gülen, sohbeti bol. Mesleği gazeteci... Örnek gösterilen görsel yönetmen... Son olarak Hürriyet Ege Yazı İşleri Müdürü... Necom, sendin yani... O salgın illeti almıştı bizden seni. Ve bir yıl önceden özet:

Haberin Devamı


AİLEYDİK BİZ YAHU
“Hürriyet Ege Yazi İşleri’nde, o masanın çevresinde, yaklaşık çeyrek asır geçirdik birlikte be Neco. Bir yazı işleri ailesiydik, deneyimli, bilgili, usta tüm arkadaşlarla. Sen, ailenin zamanı gelince haşarı olmasını bilen, eğlenceli, gülen, hatta çıtlayan, dans eden, küpe öncüsü çocuğu, abisiydin. Her türlü sıcaklığı yapardın da sıra işe, sayfalara gelince, olay değişirdi. Gerçi, ailemizin geleneği, ilkesiydi her şeye karşın, işten ödün vermemek.

BİLİRDİK BİRBİRİMİZİ
Bunca yıl, haftanın altı günü, yıllık izinler, bayramlar dışında beraberdik. Sayfalar çizilirken, başlıklar atılırken, haberler seçilirken gözle anlaşabilir hale gelmiştik. Sabahları birbirimizi görünce keyfimiz iyi mi, canımız sıkkın mı, neşeli miyiz yoksa kasvetli mi, her şey yolunda mı bilirdik. Arada işaretleşip mola verirdik bazen terasta, bazen TIR garajında...

GÜLDÜK, AMA AĞLADIK DA
Yıllardır çok şey paylaştık... Acılarımızda hıçkırdık, katıla katıla ağladık da. Güzellikleri paylaştıkça güldük, bazen çınlardı servis kahkahalarımızla. Hele yaptığımız gazeteyi ertesi sabah beğenmişsek, fark yaratabilmişsek değmesindi keyfimize be Neco. ‘Necom’ diye seslenirdim sana. ‘Nedimim abim’ derdin sen de bana.

ANILARA HAKSIZLIK OLMASIN
Seni anlatmak hem zor; hem de kolay... Güzel, iyi, gülen, konuşan, dinleyen adamı anlatmaya çalışırken ya bir şey unutulursa? Senle biriktirdiğimiz öyle çok anımız var ki... Birinden fazla söz etmek diğerlerine büyük haksızlık olur yahu, ne dersin? Aklıma geliverdi, ‘Necom n’aber’ diye hatır sorardım. Şimdi, ‘N’aptın be Neco’ mu demeliyim?

SATIRLAR GÖZYAŞIMDIR
Necom, sonsuzluğa yürüdüğün gün seninle ilgili yazılanları, paylaşılanları, ağıtları, övgüleri mutlaka görmüşsündür. ‘Nejatımız, Coco Dede, dert ortağı, sırdaş, serserilik ortağı, müdür, dost, arkadaş...’ Sana seslenilen sözcüklerden bazılarıydı yalnızca. Resmiye dedi ki: ‘Yazılanlardan, söylenenlerden ötürü öyle gururluyum ki... İyi ki o adamı sevip evlenmişim, karısı olmuşum...’ Necom, huzurla uyu, melekler yoldaşın olsun. Resmiye’yle iki evladın Gizem ve Berkay’a sensizliğe dayanma gücü ve uzun yaşam diliyorum. Haaa bu arada, merak etme, ağlamadım. Gözyaşlarım bu satırlar. Güle güle dostum, arkadaşım, kardeşim… Uğurlar olsun...”

BOŞLUĞUN DOLMAZ
Ve Necom bir yılda ne mi değişti? Bu salgın illeti, cana doymuşçasına, duruldu gibi... Yazı işleri ailemiz, tam buluşamasa da, iyi gazete çabasına devam. Ve de hep devam eden, edecek olan elbette sana özlem, senin dolmayan boşluğun. Neco be, yine çok laf edemiyorum. Benden bu günlük bu kadar, huzurla uyu kardeşim...


------------


BİR ÖZEL ETKİNLİK

Öğrencilerden çocuk
sağlığına katkı gecesi

GÜZELYALI Ortaokulu öğrencilerinden oluşan Yalı Dans Derneği, 11 Haziran’da Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi’nde, KİTVAK (Kemik İliği Transplantasyon ve Onkoloji Merkezi Kurma ve Geliştirme Vakfı) yararına dans edecek. Öğrenciler, özel gecede toplanacak bağışlarla, kanser tedavisi gören çocukların tedavisine ve sağlıklarına kavuşmasına katkıda bulunacak.

Yazarın Tüm Yazıları