Şampiyonların finali

Bugün o kadar harika mücadele ettiniz, herşeyinizi ortaya koydunuz ki bu final iki şampiyon ortaya çıkardı. Onun için bu kupayı ortadan ikiye bölelim yarısını Almanya, yarısını Arjantin’e verelim. Şampiyon penaltılarla belli olmasın’ dese, buna kim itiraz edebilirdi. Gerçekten böyle bir final seyrettik. 112 dakika gol yok ama futbol için gerekli ne ararsan var. Heyecan var, pozisyon var, mücadele var. Futbolun içinde olması gereken herşey var. Bu her iki takım için de böyle. Oyun içerisinde kupa 4 kez Arjantin, 3 kez de Almanya müzesine gitti; kapıdan döndü. Her iki takımın gayet tabi hataları da vardı. Böylesine bir final izledik.

FUTBOLU İKİNCİ KEZ SEVDİRDİ

ÇOK güzel başlayan kupa nefis bir finalle noktalandı. Dünya Kupaları başladığı tarihten bugüne böylesine eşit güçlerin yürekten bir mücadelesine tanıklık etmedi. Şu hoca şunu yapsa, bu teknik adam bunu yapsa demek çok fazla bir şey ifade etmez. Hocalar ve görev yapan tüm futbolcular gerçek şampiyonlar gibi mücadele ettiler.
Futbol gerçekten harika bir oyun ve her dönemde böyle maçlar olsun. Bu Dünya Kupası ve finali futbolu ikinci kez dünyaya sevdirdi. Hatta Amerika’ya bile... Bir maç düşünün ve bir soru sorun bu maçta kim kötü idi? Kim herşeyini ortaya koymadı? Buna bir cevap verebilir misiniz? Messi dahil tüm futbolcular kendi koşu mesafelerini aştı, kazanma isteklerini aştı ve biz finalde Almanya’nın kazandığını ve iki şampiyonu izleme fırsatı bulduk.

DÖKÜLEN GÖZYAŞLARI

BİTİRİRKEN şunu söyleyeyim. Bu kupadan akılda kalacak, hayat boyu unutulmayacak iki tane maç çıktı. Bir yarı finaldeki Brezilya-Almanya maçı bir de final... Maçta her iki takım adına girilen net pozisyonlar vardı, kaçan goller, verilemeyen final pasları vardı... Bunlar bir finalin getirdiği baskının ne olduğunu çok açık şekilde gösterdi. Ve bu finallerin sonunda değişmeyen bir görüntü vardır. Sahada mücadele edenlerin bu oyunun sonunda döktükleri gözyaşı... Ama aynı duygularla dökülmeyen yaşlar, Almanya sevinçten, Arjantin ise üzüntüden ağlıyor....