Bu gazetede sadece kadınlar çalışıyor

TUNCELİ Emek gazetesi Türkiye’de hiçbir gazetede olmayan bir özelliğe sahip. Sahibinden muhabirine, editöründen sayfa sekreterine tüm çalışanları kadın.
Kurucusu Hüsniye Karakoyun Erzurum’a üniversiteye giderken, çatışmalı süreçte dağ ve devlet arasında heba olmasınlar diye kardeşlerini de yanında götürüyor. Bir yandan okuyor, bir yandan çalışıp onlara bakıyor. Öğretmen olunca Güneydoğu’da bir ile atanıyor.
Faili meçhul cinayetlerin sıkça yaşandığı bu ilde kadının yaşamı kuşatılmışken, bir yerel gazetede köşe yazıları yazmaya başlıyor. 3 yıllık yazma serüveninin ardından 2004’te Tunceli’ye döndüğünde iki kız kardeşi ve yeğeniyle birlikte haftalık bir yerel gazete çıkarıyor. Kimse işi kotaracaklarını düşünmüyor; “3-5 sayı çıkıp kapanacak” diye bahse girenler oluyor.
Buradaki iki gazete onları rakip gördüğünden gazeteyi matbaalarında basmak istemiyorlar. İlk 5 ay baskıyı Elazığ’da yapmak zorunda kalıyorlar. Karakoyun, Global Fund For Women’ın kadın projelerine hibe verdiğini okuyor bir yerde. Proje sunuyor. Kabul ediliyor. Ardından KOSGEB’e proje sunuyor.
Bankadan maaşı karşılığında kredi çekiyor, matbaa açıyor ve gazeteyi günlüğe çeviriyorlar.
Gazeteyi kız kardeşi Dilek Karakoyun adına kuruyorlar.
Hüsniye Karakoyun öğretmenliğe devam ediyor. 2011’de gazete, dönemin Tunceli Valisi’nin usulsüzlüklerini habere konu ettiği için Kütahya’nın Simav ilçesinin Dağardı köyüne sürülüyor. Sonra mahkeme kararıyla eski görevine iade ediliyor.
Tunceli’ye döndükten sonra 16 yıllık öğretmenlik mesleğinden istifa ediyor, gazetenin başına geçiyor.

*

Gazete önceleri adından ötürü marjinal sol bir gazete gibi algılanıyor. İstihbarat birimleri, emniyet, jandarma, valilik sıkı takibe alıyor. Satış da yapamıyorlar. Zamanla kentte gündem belirleyen, yaygın medyanın haberleri doğrulatmak üzere bilgisine başvurduğu bir yayın organına dönüşüyor Tunceli Emek. Halk artık biliyor ki Emek’in kadınlarına aktarılan sorun düzelmeden gazete peşini bırakmaz.

*

Her an kadınlıklarını hatırlayarak haberleri yazmıyorlar. Ama kadın cinayetleri haberlerinde medyanın dilini tahlil ediyor, yanlış yapmamaya özen gösteriyorlar. Bu tarz haberleri hazırlamaları bazen saatlerini alıyor. Her kelimeyi, cümleyi dakikalarca tartarak yazıyorlar.
Bu gazete Tunceli’de kadına katkı sunmakla kalmıyor, aynı zamanda toplumun dezavantajlı grubu olan engelliler, bir modele ihtiyaç duyan gençler, işsizler, köylüler için de inisiyatif geliştiren yayın politikasıyla günü şekillendiriyor. Yani her gün, misyonunu tanımlamış, vizyonuna uygun bir yolculuğu var.
Yaşları 23 ile 45 arasında değişen, tamamı üniversite mezunu bir ekip hazırlıyor gazeteyi. Eşinden boşandığı veya şiddete uğradığı için çağırıp işe aldıkları da oluyor.
12 yılda çeşitli bahanelerle gazetenin resmi ilan hakkı düşürülerek susturulmak isteniyorlar. Tehdit ediliyorlar. Tehdit eden kişi, o dönemde Milli Eğitim Şube Müdürü olarak görev yapan biri çıkıyor. Yargılanmasını sağlıyorlar.

*

Karakoyun sitem ediyor ve haklı:
“Çatışmalı süreçte yaygın medyada biz hep ölen, öldüren, yakan, yakılan travmatik hallerde yansıtıldık. Oysa bu kentte güzel şeyler de oluyor ama habere değer bulunmuyordu. Biz Tunceli’de 6 kadın birlikte PKK’ya katılsaydık veya başımıza kötü bir olay gelseydi günlerce haber olurduk. Ancak sahibi, yazı işleri müdürü, muhabiri kadın olan, hiçbir siyasi parti ve siyasi oluşuma sırtını dayamayan bir gazete haber değeri taşımıyor.”
Öyle bir haber değeri taşıyor ki halbuki...
Tunceli Emek’in cesur kadınlarını herkes tanısın.