Kim sempatik, kim değil?

Herkesin tadı kaçar, teşrif esnasında esen o “ünlü geliyor yolu açın” rüzgârıyla kenarlara savrulan, saçı başı dağılan ünsüz kitle annncak onlar masalarına yerleştiklerinde, içkilerini sipariş ettiklerinde ve yanlarındaki mini etekli genç kızlar kımıl kımıl kıvranmaya başladığında kendine gelebilir.
İşte geçen günlerde bir gece, Bodrum’daki Kule Rock Bar’da tam olarak böyle oldu.
Eser Yenenler ve Oğuzhan Koç, sabaha karşı Kule’ye büyük bir arkadaş grubu ile teşrif ettiler. Bir vakitler izleyenlerinden büyük takdir toplamalarını sağlayan mütevazı hallerinden eser kalmamış, bunu görmek hayli üzücü idi.
“Gece kulübüne teşrif eden ünlü grubu” fırtınası estiriyorlar artık, kendilerinden önceki nesle mensup ağabeylerini aratmıyorlar.
Zannederim kimileri için, belirli bir şöhret ve para eşiği geçilince otomatik olarak gerçekleşiyor bu hadise.
Eser Yenenler, Oğuzhan Koç ve eşrafının yanında yine tanıdık bir isim vardı, İzzet Öz. Bu, onu ilk görüşüm değil. Ona hep kendisinden hayli genç erkek ve kadınlarla eğlenirken rastlıyorum. Belki de genç kalmasının ve genç görünmesinin sırrı budur, kim bilir?
Şöhret denizinde fazla açılanlar, belirli bir zaman sonra sempati konusunda ne yazık ki sınıfta kalıyorlar. Eski hallerini özletiyorlar. Esenler ve Koç için aksinin olmasını isterdim. Fakat artık sempati notları hayli kırık.
? Bir magazin gazetesi çalışanı olarak bir köşeye sinip sinsi gibi insanları izlerken karşıma çıkanlardan biri de Emre Kınay idi. O da bizim gibi Bodrum Kule’nin “ergen” eğlencesini zaman zaman özlüyor olsa gerek. (Körfez-Adamik-Kule “Şeytan Üçgeni’nin” son ve en sarhoş durağıdır Kule Rock Bar.)
“Dışarıdan nasıl görünürüm” endişesiyle yaşayanların aksine, saatlerce enerjisini özgürce akıttı Kule’nin dans pistine.
Yukarıda anlattığım grubun aksine, Kınay mekana girerken de, dans ederken de, çıkarken de adeta saray muhafızlarının yolu açtığı, borazan çaldıktan sonra, “Eyy halk! Şimdi ekranlardan tanıdığınız biri geliyor. Derhal kenara çekilin ve kralımızın tahtırevanla geçişini izleyin” dediği bir enerji bulutu yaratmadı.
Şöhret söz konusu olduğu zaman rahatlık/mütevazılık kelimelerini kullanmak her zaman çok mümkün olmuyor, ancak görünen o ki Emre Kınay için bu durum geçerli değil. Takdir ettik, sempati notunu 10 üzerinden 9 verdik.

Bagaj bandı zombileri

Uçağınız indi, havaalanına giriş yaptınız, omuz ata ata koşar adım valizlerinizin döneceği bagaj bandına ulaştınız.
Eğer valizlerin dönen banda ilk döküldüğü yerde önünüzdekinin ense kökünde durup, sabit bakışlarla çıkan valizlere taze ete bakıyor gibi bakıyorsanız, tebrik ederim, siz de bir bagaj bandı zombisisiniz.
Zannederim, valizlerin çıktığı nokta, bazılarında gol olma ihtimali yüksek olan penaltı atışı seviyesinde bir heyecan yaratıyor. Bu noktaya üşüşüp, burada omuz omuza durarak bir savaş/kıtlık ortamı yaratmadan olmuyor.
Peki nihayet valiz göründüğünde Malazgirt Meydan Muharebesi’nde Romen Diyojen’e karşı atını şaha kaldıran Sultan Alparslan gibi coşup, sonra ileri atılarak bavul kucaklamak nedir arkadaşım?
Anadolu kapılarını Türklere mi açıyorsun, hayırdır? Tam olarak derdin nedir? Herkesten önce çıkmak mı? Valizin çalınma ihtimali mi? Valizin kaybolma riski mi? Nedir kardeşim? Nedir?