İnternet sosyalleşmeleri neye yaradı?

Esasında, internet ve sosyal medya siteleri sayesinde insan ilişkileri zayıflamadı, bambaşka bir boyut kazandı.
Farkında mısınız bilmem, bu siteler sayesinde, günlük hayatımızda imkan/vakit bulamayacağımız kadar fazla insan gözlemliyoruz.
Gerçek hayatta başkalarıyla olan sohbetlerini, kafasının içinden geçenleri duyamayacağımız insanların hayatlarına misafir oluyoruz.
Eskiden, yani “internet sosyalleşmeleri çağı”ndan önce, yeni tanıştığınız insanla ilgili fikir edinme süreci hayli yavaşken, şimdi –mesela- Twitter’da yazdıklarına bakıyor, hop, dakikasında notumuzu veriyoruz. Pek güzel konuşan, insan ilişkilerinde başarılı görünen bir adam/kadın, bir bakıyorsunuz gerçek hayatta olduğundan bambaşka bir profil çiziyor. Küfürlü, pornografik içerikli tweet’ler mi dersiniz... Berbat, ayarsız ifadeler, düşük cümleler mi dersiniz...
Tabii burada şöyle bir soru ortaya çıkıyor: Bir insanın günlük hayatında, insan içindeki haline-tavrına-lafına mı inanacağız yoksa sosyal medyadaki haline mi?
İnsanın en saf, en derindeki, en samimi düşünceleri, üzerindeki sosyal baskı ortadan kalktığında ortaya çıkıyor.
Kendi hayatında pek kibar, internette sağa sola saldıran adamın, kendini özgür hissettiği yerde gerçek karakterini salıverdiğini, dolayısıyla esasında sanal dünyanın onun gerçeği olduğunu söylemek yanlış olmaz.

Mrb çok güzelsinnn

İnternetin, insanlar arası ilişkileri en çok etkilediği taraflardan biri de kadın-erkek meseleleri hiç şüphesiz.
İnternette tanışıp sevgili olanlar, hatta evlenenler dahi var.
Fakat internet, sosyal paylaşım siteleri, her ne kadar sonsuz seçenek sunuyor gibi görünse de, sevgili bulmak için güvenilir kaynaklar değiller.
İnternet, gözlem imkanı sunsa da, bazen gözleyen değil, “gözlenen ve kandırılan” taraf olmak da mümkün.
Yine de dikkatli kullanıldığında zarardan çok faydası var, orası kesin...
İnternetin sağladığı “anında görüntü” imkanı eskiden olsaydı da bizim öğrencilik yıllarımıza yetişseydi bizi ne büyük dertlerden kurtarırdı düşünsenize...
İnternetsiz zamanlarda ortaokul, lisedeyken platonik aşk söz konusu oldu mu, oğlan çocuğunu günler, aylar boyunca gözümüzde büyüte büyüte bir hâl olur, aşkımızdan havale geçirecek noktaya gelebilirdik.
Günlük hayatına, sohbetine, oturmasına kalkmasına, insanlarla ilişkilerine şahit olabileceğimiz bir durum bulunmadığı için esasında oğlan çocuğunu değil, kendi hayalimizde abartıp büyüttüğümüz adamı severdik.

Şimdi öyle değil

Halbuki şimdi, benzer bir durumda Twitter ve Facebook anında çözüm sağlıyor... Dışarıdan çaktırmasa da Ciciş/Pampiş sularında yüzen, tanımadığı kızlara “Mrb çok güzelsinnn” tadında mesajlar yağdıran “acemi”ler kolayca ayırt edilebiliyor...
Sadece “ergen flörtü” değil tabii konu. Sosyal medyanın, kullanıcıların tümüne “ilk izlenim notu” verme imkanı, yeni tanışılan, beraber çalışılan, aynı havayı soluduğumuz/solumadığımız herkesle olan ilişkiler için geçerli.
Hâl böyle olunca “Yeni teknoloji sayesinde insan ilişkileri bozuldu” demek, biraz hatalı bir analiz olur.
Aksine, insanların gerçek yansımalarını görme fırsatı buluyoruz.
“İnternet sosyalleşmeleri”ne bir de bu gözle bakmak lazım.