Doğu Ekspresi çok popi olmuş… Eee?

Beni hayatta en çok kronik can sıkıntısı içindeki insanlar rahatsız ediyor.

Sizin öncelikleriniz farklı olabilir… Kronik aptallık, kronik cehalet, kronik tembellik vs.

Benimkisi bu.

Çünkü can sıkıntısı kronikleşmişse, başka canları sıkmaktan başka bir yol bulamıyor kendine.

Bütün virüsler eğlenmeye çalışan, eğlenmek için kendine alternatif yaratan insanların bulduğu çözümlerin etrafına üşüşüyor.

Var güçleriyle o hevesleri yok etmek için anlaması zor, like’ı bol garip bir çaba içine giriliyor.

***

Sadece Doğu Ekspresi’nin özellikle üniversite gençliği arasında bu kadar popülerleşmesi üzerinde dönen o alaycılık bile bunu anlamaya yetiyor aslında.

Bana kalırsa uzun yıllardır bulunan en akıllıca tatil alışkanlıklarından biri. Şimdi bir kendi üniversite yıllarıma bakıyorum; en cool şey Spring Break’lere WhiteFest’lere filan gitmekti. İşin oradan çıkıp buraya evrilmesi baya baya şahane bir şey.

Vagonda ışıkları kapatıp partilemeleri, bu kadar konformist bir çağda 25 saatlik yolculuktan çekinmemeleri ve bunu bir deneyim olarak kabul etmeleri, heyecanlanmaları falan; bunların hepsi şahane.

Ama hepsinden önce bu, eğlenebilmek için bir çözüm.

Euro’nun giderek canavarlaşmasına karşı bir çözüm.

Şehirde eğlencenin bilinen anlamıyla her geçen gün biraz daha öldürülmesine karşı çözüm.

Bu ülkede zor bir şey eğlenmek...

Kulakları, gözleri azıcık da olsa kapatıp eğlenmek için bulunan her çözüm, çölde vaha kadar değerli.

Ve siz en az…

Üst katından gelen ufacık tıkırtıdan, geç saatte duyulan bir kahkahadan rahatsız olup oklavayla tavanı döven o komşu,

Çocuğu çok güldüğünden, eğlendiğinden; sırf buna gıcık olduğu için ona kızan o ebeveyn,

Sosyal medyada azıcık gülüp eğlenen ve sosyal mesaj vermeyen ünlü görünce “Ülke bu haldeyken yazıklar olsun” diye çemkiren o Twitter’daki yumurta kafalar kadar sıkıcısınız.

Hepiniz aynı paydadasınız.

O açıdan… Eğlenmenin bir yolunu bulabileni azıcık rahat bırakın.

Allah aşkına siz de azıcık çabalayın.