28 değil, 17 gün sonra...

Twitter’da biri yazmıştı “Yasak sırasında köpekle sokağa çıktığımda kendimi ‘Ben Efsaneyim / I Am Legend’daki Will Smith gibi hissediyorum” diye. Altına imzamı atarım. Köpek bahsi geçen filmi izlemedi ama izlese o da atardı. Böyle bir 17 gün ve gece geçirdik.
Şimdilerdeyse ‘28 Gün Sonra’nın finaline benzer haller var. Evlerden yavaş yavaş kafalar uzandı. Sonra hızlıca sokaklara koşuldu. Elbette bu durum sebebiyle bazı tespitlerim de oldu.

Dün elimdeki tenis topunu sahildeki çimenlere doğru havaya atsaydım en az 14 kişinin kafasından seker, yere öyle düşerdi. Evinden ince belli çay bardağını, termosunu alıp keyif yapan teyzeden elektrikli scooter’ları olmadan 17 koca gün geçirmek zorunda kalanların yoğun trafiğine ve irili ufaklı kazalarına çeşitli gülümseten görüntüler gördüm.

Tabii her konuda olduğu gibi bu konuda da toplumumuz bölünmüş durumda. Hayat Eve Sığmıyor Platformu bir küçük toplanma organize etmiş. Hemen birileri gelip onları Twitter’da Emniyet Genel Müdürlüğü’nü mention’layarak ihbar etmiş, “Gereğinin yapılması için ne bekliyorsunuz” diye sormuş. Milletimiz hem kutuplaşmayı hem sosyal medyayı hem de ihbarcılığı zaten ayrı ayrı seviyordu. Üçünü birbirine entegre ederek kullanma fırsatını da haliyle hiç kaçırmıyor.

Araç trafiği fena, fena da kalacak gibi... Artık gün ortası saatlerde İstanbul’un eski iş çıkışı trafiğindeki yoğunluk var. İş çıkışı ve yasak başlangıcına doğruysa zaten bir yerden bir yere gidebilen beri gelsin. Tabii bazı yerlerde düzenli polis kontrolüne girmeye de alışmışız. Onun yarattığı bir boşluk var üstümde. O eskiden durup durup işe gidebilir kâğıdı gösterdiğim yerlerden geçerken sanki yasadışı bir iş yapıyormuşum, biri beni de Emniyet’e mention’lasa mention’larmış gibi...

TURİSTLER HAZIR DEĞİLDİ

Turistler zor durumda. Normalde alabildiğine kaotik bir hali olan şehrimizin boş haliyle tanıştıkları için burayı öyle rahat rahat, salına salına gezebilecekleri bir yer gibi algılamışlardı. Muhtemelen açılmış halinin o kadar ferah olmayacağını biraz tahmin ediyorlardı ama bu kadarını tahmin edebildiklerini sanmıyorum. Sürekli bir kenara kaçılma halindeler; sürekli ezilme tehlikesi atlattıkları, her yerden üzerlerine insanların aktığı ve çarpıp geçtiği bu ortama hazır değillerdi. Sudan çıkmış balık gibi olmuş garibanlar. Gerçi haberleri yok ama bu ‘onlara serbest, bize yasak’ uygulaması bir süre daha sürseydi vatandaşların biriken öfkesinin hedefi olma ihtimalleri de vardı.