Kazananlar ve kaybedenler…(1)

Seçimler bitti, şimdi hesap yapma dönemi. Kimin ne kazanıp ne kaybettiğine bakmak istiyorum. Aslına bakacak olursanız, durmadan “halkın verdiği mesajdan” söz ediyoruz. Oysa halkın, bizim ileri sürdüğümüz kadar mesaj vermek istediğini kanısında değilim. İnsanlar her şeyin başında iki şey istiyor:

- Karnını doyurmak için iş ve aş bulmak…

- Huzur içinde yaşamak, kavgadan uzak durmak...

Bunun dışında, özellikle bu defa oy verirken keskin ideolojik çizgilere dikkat edildi. Örneğin, genelde laik bir hayat tarzını benimseyenler, CHP iyi imiş veya kötü imiş veya Deniz Baykal partiyi iyi yönetiyormuş veya yönetmiyormuş gibi soruları, şikayet veya eleştirilerini, liberal veya demokratik duruşlarını bir yana bıraktılar. Kafadan CHP’ye oy verdiler. Aynı şekilde, Kürt kökenliler veya ideolojik açıdan kendine yakın buldukları partileri seçenler de, ya eski partilerine geri döndüler veya sırf oy kullanabilmek için evlerinden çıktılar. Yüzde 80’lik bir katılım, toplumdaki bu eğilimi gösteriyordu.     �

Peki, gelin bir bilanço yapalım ve bu seçimin sürprizlerini ve “kazandım” derken kaybedenlerine bakalım.

'Kazandım' derken kaybetti... 

Bana ve Uğur Dündar’a olan yakın ilgisinden dolayı, bu seçimde Ankara’yı yakından izledim. Melih Gökçek çok gergindi. Bütün seçim kampanyasını nasıl gergin şekilde yürüttüyse, seçim gününde de farklı değildi. Yine her konuşmasında, Kanal D ve Star TV’lerine laf attı ve bizlerin bir iftira kampanyası sürdürdüğümüzü söyledi. Bu suçlamaları öylesine sert ve son derece itici bir vücut dili kullanarak yaptı ki, inanın kendi aleyhine sonuç verdi. İnişi zaten Kılıçdaroğlu ile katıldığı açık oturumda başlamıştı. Günler geçtikçe daha da hızlandı. Gökçek sertleştikçe, oy kaybı da büyüdü.         �

Sonuç, açık şekilde  ortada.

2004 yılındaki yerel seçimleri yüzde 55’lik rekor bir oy ile kazanmıştı. Bu defa yüzde 38’e indi. Gökçek, seçimi kazanmasına kazandı. Ancak rakamları analiz ettiğiniz zaman, kazanmayıp kaybettiğini görüyorsunuz.          �

Böylesine bir oy kaybını anlatmak kolay değildir.

Kaybederken kazandı...

Bir de, kaybetmesine rağmen kamu oyunun nezdinde kazanan biri var : Kemal Kılıçdaroğlu.       �

Kılıçdaroğlu son derece basit bir kampanya sürdürdü. Tek konusu vardı, o da yolsuzluklarla mücadeleydi. Ancak CHP İl Başkanı Gürsel Tekin ile son derece uyumlu bir ikili oluşturdular. Söyledikleri anlaşılır, duruşları düzgün bir çift olarak sahne aldılar.          �

POSTA Gazetesini ziyareti sırasında “Yüzde 40 oy alamazsak siyaseti bırakırız” demişlerdi. Sözlerini de tuttular. CHP’ nin oylarını yüzde 37’ye çıkardılar.          �

Daha önceki yazılarımdan birinde “Kılıçdaroğlu İstanbul’da kazanamaz ancak Topbaş’ı çok zorlar” demiştim. Gerçekten de böyle oldu. Topbaş’ın en büyük avantajı İstanbul’daki başarılı Başkanlığı idi.          �

Sonuçta, Kılıçdaroğlu kaybetti, ancak hem CHP hem de Türk siyaseti yepyeni bir isim kazandı.

Kendi değil, AKP kaybettirdi...       

Başta Başbakan olmak üzere, çok kimseyi hayretler içinde bırakan seçim sonucu Antalya’da alındı.          �

Menderes Türel son derece başarılı bir Belediye Başkanı olarak tanınırdı. Doğrusunu söylemek gerekir, Antalya’ya büyük katkıları oldu. Bu kentin her şeyini değiştirdi. Ayrıca sempatisi ve cana yakın kişiliğiyle de puan toplayan bir adaydı. Büyük bir farkla kazanması beklenirken, kaybetmesi şok etkisi yaptı.          �

Aslına bakacak olursak, Menderes Türel kaybetmedi. Daha doğrusu, kaybetme nedeni kendi performans zayıflığı değildi. Ona, Akp’li olması oy kaybettirdi. Antalya’nın seçmenleri, Akp’den kaçıp eski partilerine geri dönünce, Türel yeterli oyu alamadı.          �

CHP’nin adayı Mustafa Akaydın’’da son derece saygın bir isimdi. Belediye deneyimi yoktu, ancak rektörlükte hakkı yenmiş bir isimdi. Seçmen Akp ’den korkunca da CHP’yi tercih etti.          �

Bu durumda kimin kaybettiğinin sorusunu sormak daha doğru olur: Akp mi, yoksa Antalya mı?