Sempati de bir yere kadar

Geçen sezon başlayan ‘Üst Kattaki Terörist’ adlı ilginç oyunu İkincikat sahneliyor. Sami Berat Marçalı, bu oyunu Emrah Serbes’in öyküsünden uyarlayıp yönetmiş. Başarılı bir iş olduğu söylenebilir. Oyun, ana hatlarıyla, önyargı denen mekanizmanın işleyişini inceliyor. On, on iki yaşlarında bir oğlan çocuğu var sahnede. Biraz agresif, uyumsuz bir tip. Ağabeyi Güneydoğu’da şehit düşmüş. Oğlan bu travmayı atlatamamış. Ağabeyinin savunduğu milliyetçi, muhafazakâr söylemi abartılı bir halde giyinivermiş. Kürtleri topyekûn terörist ve düşman olarak görüyor. Tabii, önemli bir kısmı taklitten ve kendini önemseme ihtiyacından kaynaklanıyor ama çocuğa dur durak demenin imkânı yok. Bizim hırçın oğlanın üst katına, üniversiteli Kürt bir çifti komşu göndermiş. Küçük çocuğun hezeyanlarını düşünün. İş, karamizah gibi başlıyor ama çocuğun içinde yatan o cani kahraman, kafasını yükselttikçe tehlikenin dozu artıyor. Bizim memleket, ne yazık ki çeşitli kültürel ve siyasi fay hatları üzerinde duruyor. Ötekileştirmek, nefret söylemi geliştirmek alelade işler olmaya başladı. Oyunda küçük Nurettin şöyle diyor: “Bugün Kızılderililer bile Türk olduklarını kabul ettikten sonra, siz kimsiniz de ‘Biz başka bir milletiz’ diye lüzumsuz çıkışlar yapıyorsunuz. Üniter devlet yapısını sarsamazsınız ulan!” Tabii, Denizhan Akbaba’nın canlandırdığı bu küçük adam bu büyük ve saçma lafları söyleyince buruk bir kahkaha atıyoruz. Önyargılar ve düşmanlıkların dünyasında yaşadığımızı hatırlıyoruz. Bu, terörist/ asker dilemmasını çeşitli filmlerde gördük. Ama Emrah Serbes’in kalemi başka. Gerçek bir drama damarı var. Özensiz bir prodüksiyon. Oyunculuklar iyi. Bedir Bedir’i, başka bir oyunda da aynı şiveyi yaparken izledim. Oynuyor mu, öyle mi anlayamadım. Çocuk oyuncu, yetenekli ama doğal olarak zayıf. Filmde olsa montajla filan ödüllük oynatırsınız ama tiyatroda riskli işler bunlar. 90 dakika sahnede ve başrol. Çok sevimli ama sempati de bir yere kadar.

10-11 Nisan 20.30’da İkincikat’ta.