Sakın ha!

Cisse ve Tello’nun yokluğunda, Beşiktaş oyunu kanatlara taşıyarak akıllı bir yol seçti.

Sağda Serdar Özkan-Ali Tandoğan ikilisine karşın, sol kanatta İbrahim Üzülmez’in hücum hevesi oyun süresince hiç kesilmeden sürdü.

Mehmet Sedef, oyunun ofansif yönüne katılırken ürkek bir serçeyi andırıyordu. Sanki, suç işliyormuş gibi arkasından gelecek İbrahim Üzülmez’i bekledi.

Beşiktaş, ilk 45 dakikada oyunu Rizespor yarı alanına yıktı. Her hücum, tribünleri ayağa kaldırdı, coşkusunu arttırdı.

Fırsat da yarattı, pozisyon da yakaladı... Sadece şans kavramı ile arası pek iyi değildi.

Hele, Nobre’nin direkte patlayan bir şutunu hatırlıyorum... Geri dönen topa kim hamle yaptıysa vuramadı. Ve gollük pozisyon güme gitti!

Bobo-Nobre ikilisinden daha etkili bir oyun bekliyordum. İlk 45 dakikada birbirlerini tanımayan iki yabancı gibiydiler.

İkisi de sırtı kaleye dönük oynayınca etkili ve becerikli olamadılar.

* * *

Hani, atamayana atarlar diye bir laf vardır. Beşiktaş da böyle bir tuzağa düştü.

Yediği gol bir anlık şaşkınlığın eseriydi. Savunma Leandro’yu kaçırdı. Rüştü de boşa çıkınca...

Ve birkaç dakika sonra Beşiktaş savunmasını sol kanadı rakibe bir pozisyon rahatlığı daha sundu. Serhat Akyüz, ilk golün bir benzerini daha atıyordu. Bu kez şans Beşiktaş’ı korudu.

Birer dakika arayla rakibe böylesine iki gollük pozisyon veren bir takım, paçayı nasıl kurtarır. Bir düşünün!

Bundan sonraki birkaç satırı Rizespor’a ayırıyorum. Beşiktaş’ın yüklendiği dakikalarda akıllıca kapandılar. Çabuk atağa çıkarak bir başka golü kovaladılar.

Sözün kısası, attıkları golün değerini bildiler. Fırsat buldukça, ikinciyi aradılar.

Ve tribünlerin coşkusu Beşiktaş’ı tekrar oyuna döndürdü. Ertuğrul Sağlam, son çareyi Batuhan, İbrahim Akın ve Burak Yılmaz’da aradı. Ancak Delgado’nun golü ve tek puanla yetindi Ertuğrul. Bu skora sakın Marsilya maçını bir mazeret gibi düşünmeyin. Böyle oyuna Süper Lig’de artık bir puandan fazlasını vermiyorlar!