Konuşturma beni

Higuain’in golünden sonra İsmail Er, kolumu dürttü ve şaka ile karışık dedi ki...

İster misin Ertuğrul Hoca bu kadroyu hiç değiştirmeden derbiye sürsün?

Sonra gerçekler tek tek sırıtmaya başladı. Diatta dökülüyordu. Higuain sanki attığı golün arkasına saklanmıştı. Sürekliliği hiç yoktu.

Ricardinho halı sahada oynar gibiydi. Bir top atıyor sonra elini-ayağını oyundan çekiyordu. Dayanamadım, saydığım yabancıların tek tek fiyatlarını sordum İsmail’e...

Dolar üzerinden öyle fiyatlar söyledi ki... Bol sıfırlı rakamların içinde adeta boğuldum.

Bir ara yabancıları bırakıp yerlilere kafayı sardım. Mehmet Yozgatlı bir alemdi. Bir futbolcu böylesine dökülebilir mi? Oysa, transferi gerçekleştiği gün, ona kefil olanların kervanına gönülden katılmıştım.

Onun da aldığı fiyatı sordum. Aldığım yanıt tepemi attırdı. Elimle ağzımı kapattım. Kötü bir laf çıkmasın diye... Ve tekrar oyuna döndüm.

* * *

Beşiktaş’ı izlemek daha da beterdi. İki gol yedi, her biri evlere şenlik. İlk golde savunma, tam anlamı ile bir şaşkınlar ordusu... İkinci gole ne söyleyebilirim. Bu gol de savunma ailesinin yüz karası!

Ertuğrul Hoca bu kadroya nasıl inanmış da kupaya sürmüş!

İkinci yarıda Rizespor, Beşiktaş yarı sahasının her noktasında adeta cirit attı. Peki, bu bölgenin sorumluları neredeydi?

Nerelerdeydiniz, sevgili Koray Avcı, Mehmet Sedef...

Mehmet Sedef deyince, aklıma geldi. İdmanların gözdesiymiş. Bayağı da taraftarı var... Diyorlar ki...

İdmanlarda oynadığı oyunun dörtte birini maçlarda oynasın, yeter.

İyi de ne zaman oynayacak?

Sevgili Nobre sen ne zaman oynayacaksın? Bobo ile olmuyor, Higuain ile hiç olmuyor!

Bırakın Allah aşkına... Ne uzatıyorum. Hep birlikte döküldüler. Kalecisinden solaçığına kadar hep birlikte bir orta oyun oynadılar. Ve İnönü Stadı’na koşan onca taraftarın keyfini kaçırdılar.

Daha açık söyleyeyim mi... Beşiktaş’ı izlemek için gelenlerin paralarına yazık ettiler!