×
Gözlerimi kapadım
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
O, özel bir geceydi. Tadı herkes gibi damağımda kaldı. Ve Beşiktaş İnönü’de yarattığı mucizeden 15 gün sonra Anfield Road stadında gerçeklerle yüzleşti.
Bir takım,oyunun ancak 30.dakikasında Liverpool ceza sahasına girme şansını ve fırsatını yakalıyorsa...
Ayağındaki her topu, rakibin amansız ve bıktırıcı baskısına-presine teslim ediyorsa...
İlk 45 dakikalık süreçte, yine rakip kaleye tek şutun ötesinde hiç bir vuruş yapamıyorsa...
Hiç abartmıyorum, top Liverpool kalecisi Reina’nın eline sadece bir kez değiyorsa...
Sahaya çıkan Beşiktaş onbiri koyu bir savunma kostümü giyerek, sadece tek puanın hesaplarını yapıyorsa...
Ve her golde, savunman bir amatör topluluğun acameliğinden örnekler sergiliyorsa...
O özel gece, tatlı bir anının ötesine geçemez. Damaklarda sadece bir parmak bal olarak kalır.
Beşiktaş, dün gece böyle bir gerçekle yüzleşti. Sahada şaşkın ve güçsüz adımlarla dolaşan tüm futbolcuları şöyle bir taradım.
İyi oynadığını söyleyebileceğim tek kişi göremedim. Belki, 8 gol yiyen Hakan Arıkan, farklı sonucun baş sorumlusu gibi yorumlarda, eleştirilerde yaylım ateşine tutulacak.
Pozisyonları, maç sonrası defalarca izledim. Hakan’ın ellerinden dönen her topta, savunma adamlarının pozisyodan en az, on’ar metre uzağında dolaştığını hayretle gördüm.
Daha açık konuşalım... Sahanın her bölgesinde rakibe teslim bayrağı açan bir takımın maç kazanması... Daha doğrusu, hesapladığı tek puanı Annfield Road stadından kapıp, kaçması mümkün mü?
* * *
DÜN, bir başka gerçek kamçı gibi Beşiktaş’ın suratında patladı. Belki acısını hala hissediyor. Fizik açıdan Liverpool’un ne kadar uzağında kaldığını ve geçen her dakikanın Beşiktaş’ın bedenine ağır bir yük gibi çöktüğünü gördüm.
Beşiktaş’ın tükendiği dakikalarda, Liverpool vites yükseltti. Attığı her golden sonra bir yenisinin hevesini taşıdı.
Açıkcası, 90 dakika hiç ara vermeden Beşiktaş’ın üzerine bir kabus gibi çöktü. Adeta İnönü’deki 2-1’in acısını çıkarttı.
Bir ara gözlerimi kapadım.Ve hiç açmak istemedim. Çünkü, gözlerimi açtığım her an Beşiktaş kalesinde bir gol gördüm...
Bir şey söyleyeyim mi... Bu sonuç uzun bir süre akıllardan hiç silinmeyecek. Ve her Beşiktaşlı biliyorum ki, bu skoru düşündükçe acı ile kıvranacak.
Ayağındaki her topu, rakibin amansız ve bıktırıcı baskısına-presine teslim ediyorsa...
İlk 45 dakikalık süreçte, yine rakip kaleye tek şutun ötesinde hiç bir vuruş yapamıyorsa...
Hiç abartmıyorum, top Liverpool kalecisi Reina’nın eline sadece bir kez değiyorsa...
Sahaya çıkan Beşiktaş onbiri koyu bir savunma kostümü giyerek, sadece tek puanın hesaplarını yapıyorsa...
Ve her golde, savunman bir amatör topluluğun acameliğinden örnekler sergiliyorsa...
O özel gece, tatlı bir anının ötesine geçemez. Damaklarda sadece bir parmak bal olarak kalır.
Beşiktaş, dün gece böyle bir gerçekle yüzleşti. Sahada şaşkın ve güçsüz adımlarla dolaşan tüm futbolcuları şöyle bir taradım.
İyi oynadığını söyleyebileceğim tek kişi göremedim. Belki, 8 gol yiyen Hakan Arıkan, farklı sonucun baş sorumlusu gibi yorumlarda, eleştirilerde yaylım ateşine tutulacak.
Pozisyonları, maç sonrası defalarca izledim. Hakan’ın ellerinden dönen her topta, savunma adamlarının pozisyodan en az, on’ar metre uzağında dolaştığını hayretle gördüm.
Daha açık konuşalım... Sahanın her bölgesinde rakibe teslim bayrağı açan bir takımın maç kazanması... Daha doğrusu, hesapladığı tek puanı Annfield Road stadından kapıp, kaçması mümkün mü?
* * *
DÜN, bir başka gerçek kamçı gibi Beşiktaş’ın suratında patladı. Belki acısını hala hissediyor. Fizik açıdan Liverpool’un ne kadar uzağında kaldığını ve geçen her dakikanın Beşiktaş’ın bedenine ağır bir yük gibi çöktüğünü gördüm.
Beşiktaş’ın tükendiği dakikalarda, Liverpool vites yükseltti. Attığı her golden sonra bir yenisinin hevesini taşıdı.
Açıkcası, 90 dakika hiç ara vermeden Beşiktaş’ın üzerine bir kabus gibi çöktü. Adeta İnönü’deki 2-1’in acısını çıkarttı.
Bir ara gözlerimi kapadım.Ve hiç açmak istemedim. Çünkü, gözlerimi açtığım her an Beşiktaş kalesinde bir gol gördüm...
Bir şey söyleyeyim mi... Bu sonuç uzun bir süre akıllardan hiç silinmeyecek. Ve her Beşiktaşlı biliyorum ki, bu skoru düşündükçe acı ile kıvranacak.
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
