Vadim o kadar tozluydu ki

Galatasaray tarihi, önceki gün Olimpiyat Stadı'nda Olympiakos'a karşı oynadığı maçı, bir destan olarak yazacak.

Filmi başa saralım ve çarşamba akşamı neler oldu bir kez daha gözden geçirelim.

Galatasaray taraftarı takımını özlemişti. Yeni transferleri İstanbul'da seyredecek olmak ve efsanevi patronu Fatih Terim'i yeniden takımın başında görmek için sabırsızlanıyordu.

Maçın Olimpiyat Stadı'nda oynanacağı netleştiğinde aslında hemen herkes ıstırap çekeceğini biliyordu.

Ama nedir; yıllardır bağırmış bu taraftar ‘‘Cimbombom nerede, biz oradayız’’ diye. Şimdi açılış maçında mı yalnız bırakacaktı.

* * *

Gazeteden tedbirimizi alıp maçın normal başlama saatinden iki saat önce yola koyulduk. Trafik sıkışıklığının ilk belirtileriyle, umduğumuzdan erken karşılaştık.

45 dakikadır aynı noktada durduğumuzu fark edince, araçtan inip yürüme kararı aldık. Polisler de dahil kimse bu bölgeyi tanımıyor. Dolayısıyla, ‘‘Stada daha ne kadar var birader?’’ diye sorduğumuz herkes, ‘‘Ben de muhite hakim değilim usta’’ diyor.

O vadiye giden yolu ilk kim keşfetti, onun peşine ilk kimler katıldı, bizim ekipten kim ‘‘Buradan gidiyor herkes’’ dedi şimdi tam hatırlamıyorum.

Fakat vadiyi çok net hatırlıyorum.

Vadi diyerek, coğrafi açıdan bulunduğumuz pozisyonu abarttığımı sanmayın. Geçtiğimiz yerin tüm dillerdeki coğrafya kitaplarındaki karşılığı ‘‘vadi’’dir.

Bir şehir insanının açık arazide mesafe tahmini yapması pek kolay olmuyor. Bunu hemen önümde yürüyen genç arkadaşın, ‘‘Ne var len burada, 10 dakikada karşı tepedeyiz’’ demesinden anladım.

10'uncu dakikanın sonunda net bir şekilde keçi olduğu anlaşılan canlıya ‘‘Şu kuzular da çok şirin oluyor... Stad nerede, stadı kaybettik...’’ diyordu aynı arkadaş.

* * *

Bu arada muhitin çocukları biraz da şaşkın vaziyette halimize bakıp bakıp eğleniyordu. Şöyle düşünmenizi rica edeceğim. Vadi manzaralı gecekondunuzda o güne kadar mümkün olan en normal şartlarda yaşamışsınız.

Bir akşamüstü, binlerce sarı-kırmızı giyinmiş insan evinizin önünden nefes nefese geçmeye başlıyor.

O hap kadar çocuklar bu durumu nasıl algılamıştır, büyüdüklerinde bu hiper enteresan olayı nasıl hatırlayacaktır bilemiyorum.

* * *

Önümde yürüyen coğrafyadan nasibini almamış çocuğun yaptığı bir espri, benim kafadan 2-3 dakika kaybetmeme yol açtı. Tam böyle kazların yanından geçerken çocuk bir anda ‘‘Dağ başını duman almış/ Olimpik dere durmaz akar/ Hakem düdüğü şimdi çalar/ Hızlanalım arkadaşlar’’ diye başladı.

Yanındaki de ‘‘Yıllarıdr tribünde söyleyip duruyordun 'Yürüyelim arkadaşlar' diye, yürü bakalım şimdi...’’ dedi.

* * *

Olimpik stad, insana optik bir problemi olduğunu düşündürüyor. Çünkü stad sürekli gözünüzün önünde ama siz bir türlü ulaşamıyorsunuz.

Arada umudunu kaybedenler olduğunda, ‘‘Usta, dönsen de o kadar mesafe yürüyeceksin, ileri doğru yürü en azından stadda dinlenirsin’’ diye cesaretlendirdik.

Vadinin iniş kısmını bitirdiğimizde şöyle bir dönüp arkamıza baktık. Binlerce insan patikalardan aşağı doğru inmeye çalışıyordu.

''Futbol sevgisi hakikaten engel tanımıyor'' diyerek derenin üzerindeki minik bile denmeyecek köprüden geçmek üzere sıramızı beklemeye başladık. Köprü 3 metre uzunluğunda ve 1 metre genişliğinde. Binlerce kişinin oradan geçme süresini hesaplamayı size bırakıyorum.

Köprü sonrasında tırmanışa geçildi. Bu arada yutulan tozun ve bu tozun içinde neler olabileceğinin hesabını da yapmak istemiyorum...

Tırmanış etasıbını da tamamladıktan sonra tuhaf dekatlonumuzun son etabına, yani kapılarımızı bulmaya geldi sıra.

Kapıyı bulana kadar stadın etrafını da tavaf ettik tabii ki. İçeri girildiğinde (Tabii başarabilen şanslı taraftarlar için söylüyorum) kimse de ‘‘Cimbombom’’ diyecek nefes bile kalmamıştı.

Zaten desen ne olacak, ses olduğu gibi havada eriyor...

* * *

Bu deneyim Galatasaray açısından tek bir açıdan faydalı olmuştur. Nedir o fayda diyeceksiniz. Hemen açıklayalım. Galatasaray taraftarı önceki geceki performansıyla yeni sezona kondisyon açısından tamamen hazır olduğunu göstermiştir.

Stada ulaşabilen Galatasaray taraftarını bu vesiyelye bir kez daha tebrik ederim...