Kucağımızdaki bebek

Kuşaklar boyu karikatürcüler -sağ olsunlar- yeni yılı böyle tanıttılar.
Yeni yıl akça pakça, toraman bir bebektir.
Yaşlı ve yıpranmış, elbirliğiyle köteklediğimiz eski yıl “Başının çaresine bakacaksın evlat” bakışıyla vedalaşır, sahne bu bebeğe kalır.
Seneye bu zamanlar yine yaşlanmış, yıpranmış, köteklemeye doyulamamış bir şekilde postalayacağız 2012 denen yavrucağızı da elbette.
Böyle olacağı neredeyse kesin de, böyle mi olmalı?

Bebek henüz verildi kucağımıza.
Barışmayı öğreterek de büyütaebiliriz, savaşmayı öğreterek de.
Bağırıp çağırarak da büyütebiliriz, dinleyip anlamaya çalışarak da.
Uzlaşarak da büyütebiliriz, çatışarak da.
Beraber de büyütebiliriz, ayrışarak da.
Aşkla da büyütebiliriz, nefretle de.
Yargılayarak da büyütebiliriz, özgür bırakarak da.
Geçmişle korkutarak da büyütebiliriz, umutlu bir gelecek vaat ederek de.
Şefkatle de büyütebiliriz öfkeyle de.

Sinirli bir tip de olabilir, dingin ve huzurlu da.
Küfürbaz da olabilir, ağzından bal damlayan bir huzur çeşmesi de.
Katil de olabilir, yorgun ruhlarımızı kurtaracak bir mesih de.
Yalancının önde gideni de olabilir, doğrucu Davut da.
“Pisliğin tekiydi” diyerek de anabiliriz, “Canımıza can katmıştı” diyerek de.

Eline silah da verebiliriz çiçek de.
Balla börekle de besleyebiliriz kanla cesetle de.
Fıstık gibi de giydirebiliriz, çuvalla çaputla da. Zemzem de içirebiliriz, zehir de.
Ölmeyi ve öldürmeyi de öğretebiliriz, yaşatmayı ve yaşamayı da.
Üzerine titreyebiliriz veya üstünde tepinebiliriz.

Bebek kucağımıza bugün verildi.
Hayırlı bir evlat da yetiştirebiliriz, hayırsızın teki olarak da.
Bu yıl sizin yılınız, bu bebek bizim bebeğimiz, bu hayat bizim hayatımız.
Aynamız, vicdan MR’ımız, ciğer testimiz...
Nasıl yapacaksak öyle olacak.
Hepimize kolay gelsin.
Faydası olur mu bilmem fakat iyi yıllar dilerim.