Kötü alışkanlık

Cenk, Popov, Sosa, kaleci Zydrunas Karcemarskas gibi oyuncular Süper Lig’de her hocanın hayallerini süsler herhalde. Zaten yenilmişliği de var Galatasaray’ın bu takıma; hem de sayılı gün önce.
Güzel laftır: “Yine yenil, daha iyi yenil.” Mesele de burada zaten. Kupada yenildiği rakibine yine yenildi ama daha da kötü oynayarak yenildi Galatasaray.
Eskişehirspor’a uyguladığı baskıyı uygulamak niyetiyle başladı, gardını düşürdüğü ilk anda, henüz 5. dakikada geri düştü.
Sonra da  dikiş tutturamadı.
* * *
Sezon boyunca hata üstüne hata yapmış bir kadroya yeni katılmış olan kaleci için “Zapata’ya gelene kadar oo-hoo!” demek mümkün, zaten böyle yapıyoruz da; o da sağolsun üstüne gelen çoğu topu “Buyur kale şurası, ağlar da şuracıkta” diyerek bırakıveriyor.
Galatasaray eğer kadroda revizyona gidecekse -ki gideceği kesin- mutlaka şu iki oyuncuyu bulup almalı: “İstikrar” ve “İrade.”
Bir maçta “kahraman süvari” olanlar diğer maçta anında “hayalet süvari”ye dönüşüyor.
Eskişehirspor maçının kararlı takımı gitmiş, yerine bu sezon içimizi baydıkça bayan gevşek Galatasaray’ı gelmiş yine.
Ne yapacaksın? Bu ızdırapla yaşamayı öğrendik.
Malum, bu sezon Galatasaray’ın yenilmesi değil, yenmesi büyük haber, şok gelişme.Taraftar da alıştı bu istikrarsızlığa. Üzüntü, sinir, öfke, yıkılma gibi hisler yerini mentol tadında bir ferahlığa bıraktı. Yendiyse ne âlâ, yenildiyse “Olmadı be Muallâ!” tavrıyla, olgunca karşılıyor durumu.
Culio’nun üst direkte patlayan şutu dışında 90 dakika boyunca heyecanlanmadan, kahır mektubuna ekler yaparak geçirdi akşamını Galatasaraylı.
* * *
Zaman zaman, hatta çoğu zaman kimin nerede oynadığını çözmekte zorlanıyorum Galatasaray’ın. Haydi benim çözmemem/çözememem mesele değil, bence futbolcular da bu konuda bir kafa karışıklığı içinde.
Akıllar kupa maçında bahanesine sığınmak elbette mümkün böyle durumlarda.
Ama 2 kez üst üste yenildiğin bir takıma “Nasıl olsa yeni stat oynatıyor abicim”e güvenerek mi hazırlanacak Galatasaray?
Öyle duruyor açıkçası...