×
Dayan Saddam Abi!
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
BUNU benden başka yapan var mı bilmiyorum ama bir süredir Irak Televizyonu'nu seyrediyorum. Bir nevi ruh hastalığı gibi geliyor değil mi?
Arapça bilmiyorum, dolayısıyla konuşulanlardan hiçbir şey anlamıyorum. Ama seyrediyorum işte.
Neler var Irak Televizyonu'nda peki? Bir kere şunu söyleyeyim, bizim GAP TV, Irak Televizyonu'nun yanında MTV gibi kalıyor.
Şu sıralar yayınlanan programlar, anlayabildiğim kadarıyla ve sizin de tahmin edeceğiniz üzere propaganda ağırlıklı.
Saddam Hüseyin yüzüyor, Saddam Hüseyin tüfeğiyle halkı selamlıyor, Saddam Hüseyin halkı selamladığı tüfeğiyle havaya ateş ediyor, Saddam Hüseyin yaşlı bir kadına sarılıyor, Saddam Hüseyin çocuklara şefkat gösteriyor...
Saddam Hüseyin'in gözükmediği tek program, çizgi filmler. Japon yapımı futbol çizgi filmleri var ya, işte onları filan yayınlıyorlar.
Sonra yine Saddam çıkıyor; dua ediyor, kutsal yerleri ziyaret ediyor, gülümsüyor, kararlı gözüküyor...
Müzik programı başlıyor. Çocuk korosu şarkı söylüyor, arka planda füzeler, jetler uçuşuyor ve 'kahraman ordumuz her daim muzaffer olacaktır' gazı verilirken bilin kimin görüntüsü yükseliyor: Oh yeah, Saddam Hüseyin!
***
İşin tuhaf yanı, Irak Televizyonu seyrede seyrede Saddam Hüseyin'e sempati beslemeye başladım. Laf olsun diye değil, hakikaten takdir ediyorum adamı.
Biliyorum Saddam bir diktatör, biliyorum kanatlı melek değil, biliyorum halkına çok acı çektirdi...
Ama kahvehane muhabbeti yaklaşımıyla bakarsak olaya (Bence bir sakıncası da yok ayrıca bu yaklaşımın): ‘‘Saddam delikanlı adam vesselam!..’’
Mesela bakıyorum Irak Televizyonu'na; her şey var, panik belirtisi yok.
Yani çok pardon; bir ülke üç vakte kadar dev bir ordunun saldırısına uğrayacağını bilse panik olur değil mi?..
Yok, panikten en ufak bir iz yok işte.
Şimdi diyeceksiniz ki; ‘‘Panik vardır ama herhalde televizyona yansıtmıyorlardır...’’ Ama ben diğer televizyonlarda yayınlanan Irak görüntülerine de bakıyorum. Halk hayatına gayet sakin devam ediyor.
Allah korusun, mesela ABD bize saldıracak olsa, memlekette durum nasıl olurdu bir düşünsenize... Düşündüm içim karardı, siz düşünmeyin...
***
Irak halkının durumunu ‘‘Biz bu filmi görmüştük daha önce’’ rahatlığıyla mı açıklarsınız, ‘‘Abi nasıl olsa bombalayacak bu Bush şerefsizi bizi. Kaçış yok madem... Hayat normalmiş gibi devam edelim’’ mantığıyla mı, orası size kalmış.
Iraklılar istemiyor, Türkler istemiyor, Kürtler istemiyor, İngilizler, Almanlar, Japonlar, Ruslar, Fransızlar, Mısırlılar, İranlılar, Kırgızlar, Tuvalılar, hatta Amerikalılar istemiyor ama savaş çıkıyor.
Saçma!
***
40 yıl düşünsem Saddam Hüseyin'i seveceğim aklıma gelmezdi ama, Irak Televizyonu'nu seyrettikçe adama sempati duymaya başladım.
Dayan Saddam Abi!
Neler var Irak Televizyonu'nda peki? Bir kere şunu söyleyeyim, bizim GAP TV, Irak Televizyonu'nun yanında MTV gibi kalıyor.
Şu sıralar yayınlanan programlar, anlayabildiğim kadarıyla ve sizin de tahmin edeceğiniz üzere propaganda ağırlıklı.
Saddam Hüseyin yüzüyor, Saddam Hüseyin tüfeğiyle halkı selamlıyor, Saddam Hüseyin halkı selamladığı tüfeğiyle havaya ateş ediyor, Saddam Hüseyin yaşlı bir kadına sarılıyor, Saddam Hüseyin çocuklara şefkat gösteriyor...
Saddam Hüseyin'in gözükmediği tek program, çizgi filmler. Japon yapımı futbol çizgi filmleri var ya, işte onları filan yayınlıyorlar.
Sonra yine Saddam çıkıyor; dua ediyor, kutsal yerleri ziyaret ediyor, gülümsüyor, kararlı gözüküyor...
Müzik programı başlıyor. Çocuk korosu şarkı söylüyor, arka planda füzeler, jetler uçuşuyor ve 'kahraman ordumuz her daim muzaffer olacaktır' gazı verilirken bilin kimin görüntüsü yükseliyor: Oh yeah, Saddam Hüseyin!
***
İşin tuhaf yanı, Irak Televizyonu seyrede seyrede Saddam Hüseyin'e sempati beslemeye başladım. Laf olsun diye değil, hakikaten takdir ediyorum adamı.
Biliyorum Saddam bir diktatör, biliyorum kanatlı melek değil, biliyorum halkına çok acı çektirdi...
Ama kahvehane muhabbeti yaklaşımıyla bakarsak olaya (Bence bir sakıncası da yok ayrıca bu yaklaşımın): ‘‘Saddam delikanlı adam vesselam!..’’
Mesela bakıyorum Irak Televizyonu'na; her şey var, panik belirtisi yok.
Yani çok pardon; bir ülke üç vakte kadar dev bir ordunun saldırısına uğrayacağını bilse panik olur değil mi?..
Yok, panikten en ufak bir iz yok işte.
Şimdi diyeceksiniz ki; ‘‘Panik vardır ama herhalde televizyona yansıtmıyorlardır...’’ Ama ben diğer televizyonlarda yayınlanan Irak görüntülerine de bakıyorum. Halk hayatına gayet sakin devam ediyor.
Allah korusun, mesela ABD bize saldıracak olsa, memlekette durum nasıl olurdu bir düşünsenize... Düşündüm içim karardı, siz düşünmeyin...
***
Irak halkının durumunu ‘‘Biz bu filmi görmüştük daha önce’’ rahatlığıyla mı açıklarsınız, ‘‘Abi nasıl olsa bombalayacak bu Bush şerefsizi bizi. Kaçış yok madem... Hayat normalmiş gibi devam edelim’’ mantığıyla mı, orası size kalmış.
Iraklılar istemiyor, Türkler istemiyor, Kürtler istemiyor, İngilizler, Almanlar, Japonlar, Ruslar, Fransızlar, Mısırlılar, İranlılar, Kırgızlar, Tuvalılar, hatta Amerikalılar istemiyor ama savaş çıkıyor.
Saçma!
***
40 yıl düşünsem Saddam Hüseyin'i seveceğim aklıma gelmezdi ama, Irak Televizyonu'nu seyrettikçe adama sempati duymaya başladım.
Dayan Saddam Abi!
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
