Ayıp Adnan Polat

Galatasaray-Fenerbahçe 17 yaş altı futbol takımlarının Florya’da yaptıkları maçta Fenerbahçeli çocukların dayak yemesi, kalpten sevdiğim Galatasaray’a hiç ama hiç yakışmadı.
Bu çirkin durum için bahane yok, “Ama o da bıdı bıdı...” şeklinde açıklaması yok, ortada sadece büyük bir utanç var.
Ne demek yahu?
Sen evinde ağırladığın misafirine, çocuklara nasıl el kaldırırsın?
Florya dağ başı mı?
Orada çeteler mi tutmuş yolları?
Alikıran başkesen misin?
Zorba mısın?
O tesislere adını verdiğin Metin Oktay’dan utan!
Emin Bülend’den, Aslan Nihat’tan, Hasnun Galip’den utan!
Bu utancı milyonlarca Galatasaray taraftarına yaşatan bütün sorumluları, en başta Adnan Polat’ı unutmayacağım, affetmeyeceğim.
Çıkıp da “Ben mi suçluyum? Orada bile değildim” demesin Sayın Polat.
Galatasaray’ın bugünkü “1 Numara”sı oysa, 1 numaralı suçlu da odur.
Fenerbahçeli kardeşlerime geçmiş olsun.
Bize bu utancı yaşatanları da Ali Sami Bey’in ruhuna havale ediyorum.
Ayıp.
Ayıp.
Ayıp.

Bir cumartesi iki eylem bir de ‘parti’ girişimi

CUMARTESİ öğle saatlerinde Galatasaray’da halletmem gereken işlerim vardı.
Taksim-Odakule hattında mekik dokumam gerekti.
Bu sırada Galatasaray Lisesi önünde “iki eylem bir parti girişimi”ne şahitlik ettim, her geçişimde farklı bir manzara, farklı kalabalıklar gördüm.
Cumartesi Anneleri’ni gördüm; kaybolan yakınları için 300’üncü haftada buluşmuşlardı.
Ellerinde kayıpların fotoğraflarıyla acılı ve sessiz bir şekilde karanfil bıraktılar meydana.
Sonra günlerdir Fındıklı’da eylem yapan Loç Vadisi savunucularını gördüm Galatasaray’da.
Cide’de yapılacak hidroelektrik santrala (HES) engel olup bir cennet parçasını kurtarmaya çalışan “Sarıyazmalılar”, bu kez İstanbul-Kastamonu Kültür Haftası’na katılmak için toplanmıştı.
Lise önünde toplanan Kastamonulu vatandaşlar, İstiklal Caddesi’nin görüp görebileceği en renkli yürüyüşü gerçekleştirdiler.
İki öküz tarafından çekilen kağnı bile vardı, öyle söyleyeyim!
Üçüncü geçişimde “ciks gençlik” tabir edilen bir kalabalık dikkatimi çekti.
“Yok artık asumankroşe; ne oluyor? Lady Gaga için nümayiş mi yapılıyor?” demeye kalmadan müzik başladı, elemanlar “eller havaya” ortamına paralel geçiş yaptı.
Şarkı “2011” temalı olduğuna göre ya bir kanal için çekim yapıyorlardı ya da reklam filmi, bilemedim.
Hızlı adımlarla olay mahallinden uzaklaşırken “Radikal’in sokak yazarları da gelmeden palamarı çözeyim buralardan” diye kendi kendime söylenmekle yetindim.

2010’un arkasından gülmek

2010’u gülerek hatırlamak için ya kendinizi epeyce zorlamanız gerek ya da iyisi mi bir adet Penguen 2010 Karikatür Yıllığı almak...
Favori mizah dergilerimden Penguen’de 2010 içinde yayınlanan karikatürlerden oluşturulan “almanak” enfes olmuş.
Felaketler, krizler, can sıkan haberler bile mizahçı eli değdiğinde boyut değiştiriyor; “acı acı” da olsa gülmeyi başarıyorsunuz.
Pengeun 2010 Karikatür Yıllığı’nın başrolünde -doğal olarak- Başbakan Recep Tayyip Erdoğan var.
Penguen’e defalarca “kapak kahramanı” olmuş Erdoğan.
Anayasa paketi tartışmalarının sürdüğü dönemde yayınlanan ve o günlerde de bayıldığım bir kapak karikatürü...
Tezgâhtar anayasa kitabını paketlerken soruyor: “Hediye paketi yapalım mı?”
Hafiften Homer Simpson’a benzetilerek çizilmiş Başbakan cevap veriyor: “Gerek yok kendim kullanıcam...”
“2010’u gülerek hatırlamak” kendi içinde oksimoron bir ifade gibi dursa da Penguen Yıllığı bu zor işi başarmış.
Bütün Penguenci arkadaşlarıma sevgiler...