Çocuklarını öldürmeye doyamayan ülke

EYLÜL 2011’de internet üzerinden Türkiye’ye bir bomba düştü. Bu, PKK ile MİT arasında Oslo’da yapıldığı söylenen bir görüşmenin ses kaydıydı.
Görüşmenin içeriğinin bu yazı için bir önemi yok; önemli olan bu kayıtların yayınlanmasından sonra PKK’nin Ağustos 2010’da ilan ettiği ‘eylemsizlik’i sona erdirmiş olması ve yeniden çatışmalı ortama girilmesi.
Bu kayıtların yayınlanmasından kısa bir süre sonra, kamuoyunun çok da dikkatini çekmeyen başka bir gelişme oldu. İmralı’da hapis yatmakta olan Abdullah Öcalan, avukatlarını çok sert bir açıklama yaparak işten kovdu, Kandil’deki PKK yönetimi dahil herkese sitem ederek ‘Bundan böyle kimseyle görüşmeyeceğini’ söyledi. Öcalan’ın en sert sözü, ‘Beni araçsallaştırıyorsunuz’du, küsmesinin sebebi de buydu.
2011 sonundan 2012 sonuna kadar Kürt sorunu en kanlı dönemlerinden birini yaşadı. Bir hesaba göre bu dönemde PKK bine yakın gerillasını kaybetti.
2012 ortalarında cezaevlerindeki PKK’lı mahkûm ve tutukluların bir bölümü, ‘Öcalan’a tecrit sona ersin’ diyerek açlık grevine gitti. Oysa tecridi uygulayan Öcalan’ın bizzat kendisiydi; sadece akrabalarıyla o da ayda yılda bir görüşüyordu, örgüt avukatlarını ise kabul etmiyordu.
Açlık grevlerinde tehlikeli noktaya yaklaşılınca herhalde hükümet de devreye girdi; Öcalan’la temas kuruldu ve bugün bitip bitmediğini sorguladığımız ‘çözüm süreci’ o günlerde Öcalan’ın yazdığı bir mektuptan sonra başladı. Açlık grevleri sayesinde Öcalan yeniden örgütün ‘lider’i olmuştu ve yeni süreci artık o götürecekti. Başlangıçta örgüt ona doğrudan karşı çıkmadı, biat etti.
Şimdi yeniden aynen 2012’de olduğu gibi yeni bir kanlı döneme giriyor olabiliriz.
Genç, fakir ve bir devrim uğruna savaştığını düşündüğü için ümitli Kürt çocukları ölecek PKK saflarında. Öte yandan korkarım bu sefer sadece güvenlik güçleri değil toplumun tamamı PKK’nın hedefinde artık.
Ölmeye ve öldürmeye doyamıyoruz maalesef bu ülkede. Ölenler de öldürenler de bizim çocuklarımız.
Müzakere sürecini ‘oyunlar teorisi’ ışığında anlamaya ve analiz edip burada aktarmaya çalışıyordum. Ama insan kanı dökülmeye başlandığından, her gün yeni yeni şehit haberleri ve yeni yeni hava/kara bombardımanı haberleri gelmeye başladıktan sonra bu işin ‘oyun’ tarafı kalmadı.
Bugün bu savaşı durdurmak PKK’nın elinde. Yeniden ‘eylemsizlik’ ilan edebilir ve bütün silahlı güçlerine, açıkçası bunca zamandır varlıklarına göz yumulan silahlı güçlerine Türkiye dışına çıkma talimatı verebilir. Ama karşısında da bu tutuma cevap verebilecek siyasi meşruiyete ve geleceğe sahip bir hükümet olması gerekir.
Bugün akan kanı durdurmak için en acil olan şey hükümeti kurmak bir an önce.
Umarım ‘keşif heyeti’ başkanları AK Partili Ömer Çelik ve CHP’li Haluk Koç bu aciliyetin farkındalar.

ÖSO’nun IŞİD’i söküp atacak gücü var mı?

TÜRKİYE dahil IŞİD karşıtı koalisyonun herhangi bir ülkesi, Türkiye-Suriye sınırındaki Cerablus-Mare hattına karadan asker sokmayacağına göre, havadan istediğiniz kadar bombardıman yapın, sonunda bir kara birliğinin gelip oralarda hâkimiyet kurması gerekecek.
Kim o kara birliği? Özgür Suriye Ordusu.
Peki ama ÖSO’nun öyle bir gücü var mı?
ÖSO, ağır silahları yok edilmiş, havan topları ve uçaksavar bataryaları bile son derece pahalı hava saldırılarıyla yok edilmekte olan IŞİD’i artık yenebilecek güçte mi?
Bütün dünya önümüzdeki aylar boyunca bunu görecek.
Büyük soru şu: Ya ÖSO’nun kara gücü bütün desteğe rağmen IŞİD’i yenmeye yetmezse ne olacak? ÖSO’nun IŞİD’le savaşmak için boşalttığı alanlara, mesela Halep’e, rejim güçleri geri almak için saldırırsa ne olacak?
PYD/YPG’den yardım mı istenecek, yoksa Türk piyadesi mi IŞİD’le savaşa girecek?