Bardağın dolu tarafında mısınız, boş tarafında mı?

BAŞBAKAN ve AK Parti Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu ile CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun pazartesi akşamki görüşmeleri sonrası gazetelere bakıyorum.
Kimi bardağın dolu tarafına bakmış; kimi boş tarafına. Gece yazısını bu görüşme uyarınca değiştiren yazarlarda da durum farklı değil.
Bana göre Hürriyet’in görüşme sonucuna bakışı doğru bakıştı; şu an için en önemli konu iki parti arasında iplerin kopmamış olması.
Ama ip yerinde duruyor diye koalisyon kesinleşmiş değil; tersi de kesinleşmiş değil.
Bana soracak olursanız, bu saatten sonra iki partinin ortak hükümet kurmamayı seçmenine anlatması çok zor. Hatta o kadar zor ki; birbirleriyle kurmayı anlatmaktan daha zor.
İki liderin el sıkışıp sonra da ‘Tamam, iki güne kadar Bakanlar Kurulu listesini de Cumhurbaşkanı’nın onayına sunarız’ demesinin önündeki engel ne? Siyasi anlaşmazlıklar mı, psikolojik anlaşmazlıklar mı, tarihten gelen derin yarılma mı?
Aradığınız zaman üç başlığa dair yeterince malzeme bulursunuz; yani bardağın boş tarafını görmek daha kolay.
Taa 100 yıl önceye, İttihat Terakki-Hürriyet ve İtilaf günlerine dönmemize gerek yok. Son 13 yıldır bugün bir masada ortak olmak için konuşan partilerden biri iktidardaydı diğeri muhalefette. Ve birbirlerine demediklerini bırakmadılar.
Bugün iki partiye oy veren seçmenler bile birbirlerine küs durumdaysa, ortada ciddi bir kutuplaşma hali var demektir ve kutuplaşmanın kaynağında bu iki parti var. (Bazıları bana kızıyor CHP’yi de kutuplaşmanın kaynağı olarak gösteriyorum diye ama unutmayın, iki kutup olmadan kutuplaşma olmaz!)
İki kutbun yan yana gelip ülke yönetmesinin önündeki yegâne engel tarihten gelen ayrılık değil; işin bir de psikolojik boyutu var. O boyut, son 13 yıldır iktidarı tek başına kullanmaya alışmış olan AK Parti’nin iktidarını paylaşmak istememesinde ve 13 yıl boyunca ‘devlet’i temsil ederek muhalefet yapmış CHP’nin şimdi siyaseti neredeyse tu-kaka görmesinde tezahür ediyor.
Sokaktaki insana çok da bir şey ifade etmeyen bu ayrılık noktalarını aşmak, yani bardağın dolu değil boş tarafına bakmakta ısrardan kurtulmak için son iki gündeyiz. Liderler ya liderlik edecek, yani risk alacak ya da sağlam oynayacaklar, ‘Bardağın boş tarafı bizim için daha önemli’ diyecekler.
Bu ‘Bardağın boş tarafı’ meselesini aşmak ama aşarken de bunu kurumsallaştırmak amacıyla AK Parti cephesinde geliştirilen formül, ‘Sınırlı sorumlu reform hükümeti’ formülü.
Yani sınırlı bir süre için, sınırlı hedeflere ulaşmak ve nihayetinde elbette ülkeyi seçime götürmek için bir ortaklık kurulacak. Ortaklık olacak ama ortaklar, anlaşmaya varılan sınırlı konuların dışındaki alanlarda alabildiğine bağımsız hareket edecekler.
Bu formülün sakıncaları saymakla bitecek gibi değil; başarısız olacağını öngörmek için de kâhin olmaya gerek yok.
Umalım bu iki günde rasyonel düşünme biçimi iki partide de hâkim olsun.

Masayı deviren taraf olmamak

HERKES ‘Erken seçime gidiyoruz’ derken ben bu köşede, ‘Seçimin maliyeti özellikle AK Parti için yüksek olur, koalisyon şansı daha yüksek’ diyordum.
Bugün geldiğimiz noktada hâlâ aynı şeyi söylüyorum. Elbette erken seçime gitmek diye bir seçenek hâlâ var; ihtimal ortadan kalkmış değil ama AK Parti ile CHP’nin ortaklık masasını deviren taraf olmamak için gösterdikleri çaba da mutlaka not edilmeli.
Özellikle CHP’nin masadan kalkan taraf olmamak için daha fazla çaba sarf ettiği, deyim yerindeyse ‘Taktik disiplinden kopmayan takım oyunu’ oynadığı dikkatlerden kaçmıyor.
Bazı kökten muhaliflerin, özellikle de sosyal medya kalemşorlarının hoşuna gitmese de bu çaba, CHP’yi iktidar ortağı yapmakla kalmaz, vereceği ‘İktidara gelmekten çekinmeyen, Türkiye’yi yönetmeye talip’ imajıyla geleceğin iktidar adayı da yapar.
Şu ana kadar CHP, iktidara gelmek istediğini fazlasıyla gösterdi. Şimdi sıra AK Parti’nin 13 yılın ardından iktidarını paylaşmaya hazır olup olmadığını görmekte.