Ölümüne oynadı

Turnuvanın en rezil maçında Komşu büyük iş yaptı. Otto Rehhagel’in yardımcısı, Fransa Teknik Direktörü Santini’ydi. Bir gece önce Portekiz-İngiltere maçının verdiği futbol sıcaklığı nerede, dün geceki insanı futboldan soğutan donukluk nerede. Fransa seyircisi hem takımına, hem futbola Fransız’dı. Yunanistan’ın bir avuç taraftarı, maçın başında inanamadığı galibiyetin yarattığı pasifliği atma telaşındaydı. Yedekleriyle bile turnuvanın favorisi olacak takımın ilk gol pozisyonu 25. dakikada Henry’nin kafasından geldi. İngiltere’ye karşı uzatma dakikalarında kazanılan üstünlük ve Hırvatistan beraberliği bile Horozlar’ın üstündeki uyuşukluğu kaldırmamış. Fransa’yı konuşuyorum. Bir takım, bir maçı ancak bu kadar boşlar, bu kadar kazanmak istemez ve dünya çapındaki yıldızlarıyla futbolun bu kadar uzağında olabilir. Eğer olursa da bu kupanın mezarlığında kendine bir yer bulur.

Ölüşün de, bitişin de saygı uyandıranı vardır. Bu turnuvada İngiltere’ye duyduğum saygının yüzde birini Fransa’ya duymuyorum. Haziran sonu gelmiş, doymuş, yorgun adamlarda ısrar eden bu Santini, Real Madrid Teknik Direktörü’nün neden işinden olduğunu bilmiyor mu? Futbol ömrünün sonundaki Lizarazu neden solda? Rothen neden yok? Saha, Marlet, Pedretti, nerede bu aç insanlar?

Portekiz de kaybetti

Bu turnuvanın ardından en çok teknik direktörler konuşulacak. Yunanistan’ın gücü belli. Yıldızı yok. Disipline sadık. Takım oyunu oynuyor. Haddini biliyor. Dün, ‘Gol yemezsem, yakaladım mı götürürüm’ hesabını yaptı. Yunanistan, kazanacağına ilk kez öne geçtiği anda inandı. Sonra da ölümüne oynadı. Ev sahibi Portekiz, devler gidince organizasyondan büyük zarar etti. Futbol ne kazandı bilinmez ama, teknik direktörlerin çok şey kaybettiği bir turnuva oldu Euro 2004.