Hırs ve istek

Öncelikle G.Saray’ın oyun kalıbında bir değişme vardı. Üç tane orta saha adamı Ayhan, Mehmet Topal ve Okan hem ilerideki hücum adamlarına yardımcı hem de savunmadaki zorluklara kalkan oluyorlardı. G.Saray’ın bu denli rakip kaleyi abluka altına aldığını bu sezon ilk kez gördük. Alan daraltma, rakibe top kullandırmama, rakipten top çalma ve pozisyon üretme... G.Saray bunların hepsini yaptı. Ancak ilk yarıda bir türlü emeğinin karşılığını alamadı. Sanki top Trabzon kalesine "Benim orada işim yok" diye bas bas bağırıyordu. Şayet ilk perdede Hakan Şükür’ün 3 kafa şutundan biri girse, maçın gidişatı bambaşka olabilirdi.

Servet belki de bu sezon Trabzon maçında en rahat oyununu ortaya koydu. Çünkü dün gece sahada dinamo gibi işleyen öyle bir G.Saray orta sahası vardı ki savunmadaki Servet’e "Seni zamanında çok yorduk. Bugün dinlen" mesajı veriyorlardı.

Geç kalan düdük

Trabzon da kükreyen G.Saray karşısında adeta kabuğuna çekilmiş, yoğun pres karşısında şaşkın vaziyette idi. Bir tek Yattara vardı, o da kısa süreli bir vals gösterisi yaptı ve takımını harekete geçirmek istiyordu. Ancak bu da yetmedi çünkü Trabzon takımının gücü yoktu.

İkinci perdede G.Saray arı gibi çalışmasının karşılığını Arda’nın ayağından gelen golle aldı. Gol öyle bir dakikada geldi ki, strese girecek bir G.Saray’ı sahada kaymak gibi yaptı.

Trabzonspor golden sonra bir silkelenme süreci yaşadı, ancak Umut’un attığı golü "ofsayt" denilerek hakem tarafından geçersiz sayıldı. Yunus Yıldırım’dan önce yan hakem Volkan Narinç bayrağını kaldırdı. Yunus Yıldırım, Volkan Narinç’ten yanlış istihbarat mı aldı onu bilemem, ama hakemin düdüğü geç çalması sahayı karıştırdı.

G.Saray’da sahaya çıkan bütün futbolcular görevlerinin kat ve kat fazlasını yaptılar. Yani G.Saray’da ya da herhangi bir takımda eğer futbolcular tek vücut olup kenetlenirse kulübedekinin de işi kolaylaşır, başarıya çabuk ulaşılır. İşte G.Saray’da ligin bitimine 4 hafta kala manzara bu.