Yap-boz sistemi

Hatta yeni kurgunun olumlu bir değişime imza attığı ortak karar. Mancini takımının defansıyla alakalı o kadar sıkıntı yaşıyor ki, sanırım teknik adamlık hayatının en zor günlerini geçiriyor. Öyle ki iyi bir taktisyen olması bile bu çareyi çözmesini tam anlamıyla sağlayamıyor. İtalyan teknik adam baktı ki olmayacak, çareyi 3 stoperi Chedjou-Gökhan-Semih’i arkaya koyup, kenarlara Eboue ile Hakan’ı, önlerine de Melo ve Selçuk’u koymakta buldu.

HA 3 HA 5...

ÖNCELİKLE şunu belirteyim, Galatasaray 3’lü defans oynamıyor. Resmen 5’li defans yapıyor ya da yapmaya çalışıyor. Fakat Gençlerbirliği maçında Stancu’nun ayağından yenilen gol, defansın sayısal fazlalıkla yapılamayacağını anlatmak için fazlasıyla yeterliydi. Eğer nasıl pozisyon alacağınızı bilmiyorsanız mutlaka hata yapılıyor. Mancini’nin düşüncesi, oyuncunun mantalitesine kalınca yapacak bir şey kalmıyor. Çünkü;
Stoperler 3’lü defans oynamayı bilmiyor, pozisyon hatası yapıyor.
Kenar bekler hücum ve savunmada karmaşa yaşıyor.
Defansta fazlayız düşüncesi konsantre kaybını sağlıyor.
Bu orta sahaya yansıyor ve oyun organize edilemiyor.
Takım, savunma yapanlar, hücum edenler diye ikiye ayrılıyor.

DROGBA TAVSİYESİ

BENİM tavsiyem, devre arasına kadar olan maçlarda Drogba sistemi. Yani Drogba’nın ceza sahası içinde bulunduğu andan itibaren mümkün olan en uygun noktadan efsaneye ister şişirme, ister direkt toplar ve kenar ortası yapmak. Çünkü adamın kafasına düzgün gelen her top başka oyuncunun ayağından çıkan şut gibi. Rakip defans ya vurdurmaya engel olmaya çalışır ya da faul yapmak zorunda kalır. Her iki şekilde de Galatasaray kazanır. Örnek mi? Hafızalarda taze olduğu için Juventus ve Gençlerbirliği maçı...

MAÇIN İYİSİ

Drogba olmasa 1 puan gelmeye-bilirdi.

MAÇIN KÖTÜSÜ

Galatasaray defansının tamamı.

HAKEM

Hatalı kararları oldu.