İzmir EXPO’yu sevdi; bu net.Aslında EXPO’da İzmir’i sevdi.BIE Başkanı La Fon’un, BIE Genel Sekreteri Loscartales’in yaklaşımlarında, yüzlerindeki gülücüklerde aslında bunu okumak mümkün.
Ama... Kaçtı bu EXPO.
"Neden yenisi olmasın" yazıma olumlu tepkiler geldi.
EXPO’yu sevdik derken, buradan yola çıkıyorum.
Evet; belki yakın gelecek hayal...
Yani... 2015 olmadı, ama... Sonrası olabilir.
Yıllar o kadar çabuk geçiyor ki...
İzmir şimdiden yapacağı hazırlıklarla, oluşturacağı kadrolarla bu hayali gerçeğe dönüştürebilir.
Tıpkı Güney Kore gibi...
Ama... Bu süreçte daha akılcı olmalı...
Ve daha evrensel...
Bakın; satır aralarında kalan ayrıntıları sizlerle paylaşmak istiyorum.
İtalya’nın son sunumu... Başarıya götüren yol.
Sadece ekonomik ve ticari anlaşmalar değil yani kazandıran...
Son günün başarısı da etkili... Ağır topları...
İşte Milano’nun son gün kozları ve ayrıntılar:
"Dünyaca ünlü Senegalli müzisyen ve şarkıcı; Youssou N’dour... (Afrika ülkelerine öyle etkili mesaj oldu ki. Duygu yüklü)...
İki büyük mimar. Dünyaca ünlü; Amerikalı Daniel Libeskind ve Iraklı Zaha Hadidi. (Milano’nun dönüşümünü sağlayan ve herkesin şapka çıkardığı iki önemli isim)
Surinam kökenli, Milan’da ünlenmiş ünlü futbolcu Seedorf. (En önemli özelliği "Çocuklar için Şampiyonluk" kampanyası başlatarak dünyada açlık ve sefaletin kucağındaki çocuklara yardım eli uzatması. Öyle duygusal anlar ki bunlar. Ve öyle güzel bir dayanışma ki...)
Al Gore; ABD eski Başkan Yardımcısı. Başkan adayı. Hepsinin ötesinde son dönemlerin en parlak çevrecisi. 2007 Nobel Barış Ödülü sahibi. (Öyle bir alkış aldı ki... Öyle sempati topladı ki... "Milano’ya oy istiyorum" derken öyle alkış aldı ki... Müthiş bir karizma...)
Evrensel isimler ve kampanyalar her zaman önemli...
Jacques Attali; uluslararası iktisatçı. (Birçok sosyal projenin yaratıcısı önemli bir isim).
Ve Andrea Bocelli... Dünyanın en güzel sesi belki de... Konserleri aylar önceden dolan bir dev... Ve onun büyülü esi ile yakalanan coşku... (Bocelli öyle bir alkış topladı ki... İnsanlar şarkısını öyle heyecan içinde dinledi ki...)
Peki Türkiye hangi evrensel isimleri sundu?
Bill Clinton olamaz mıydı?
Nelson Mandela? Tony Blair? Bir sürü başka isim...
Belki son koz olarak yine Fazıl Say... Nobel sahibi Orhan Pamuk...