Yanlış insana âşık oldum

Sevgili Güzin Abla...
Ben âşık oldum. Hem de hiç olmamam gereken birine... 24 yaşındayım. Hayatım boyunca ders çalıştım, kariyerime odaklandım.
Derken bir gün bir anda aşkla tanıştım.
Ama zor da olsa ondan uzak durmak zorundayım. Çünkü o eşinden ayrılmış biri...
İki de çocuğu var.
Kesinlikle dört dörtlük değil. Ama benim gözümde tam bir erkek profili işte.
İnsan “Bu doğru adam, ona âşık olayım, bu doğru değil, ondan uzak durayım” diyemiyor ki...
Benim için vazgeçmek en kolayı da ileride pişman olur muyum, onu çok özler miyim diye korkuyorum ablacım.
Ona hissettiklerimi daha önce kimseye hissetmemiştim.
Ama biliyorum ki ailem onu istemeyecek.
Onları ezip geçmek de içime dert olur.
Gerçi ailemde beni düşünen annemden başka kimse yok. Diğer kardeşlerim sağ olsunlar bende ne yaralar açtı. Öz kız kardeşim yıllarca beni istemedi. Gözlerimle gördüm hakkımda yazdıklarını. Ben ona yol gösterirken, dualarımda ilk onun için iyilikler dilerken, meğer o beni düşman bilmiş.
O yüzden yorgunum, kendimi bitip tükenmiş hissediyorum.
O adama âşık oldum diye de düşünmeden hareket etmek istemiyorum.
Ama yazarken bile kalbim sancıyor.
Beni bıraksın diye çabaladım, olmadı.
Üstelik kendisini böyle sevdiğimi bilmiyor. Ona hiç söylemedim, hissettirmedim bile...
Çünkü değer verdiğim herkes beni sırtımdan vurdu. Belki de bu yüzden son zamanlarda bana ilgi göstermiyor.
İşleri yüzünden ben de çok fazla üzerine gitmiyorum. Zaten açıkça söylüyor “Beni biraz daha idare et” diye.
Onu neden bu kadar sevdim bilmiyorum. Vazgeçmek gerçekten en kolayı da sizce ileride pişman olur muyum onunla evlenmediğime?
◊ RUMUZ: AYRILMALI MIYIM?

YANIT

Sevgili kızım, seni anlayamadım gerçekten.
Hem “Çok sevdim, âşık oldum” diyorsun, hem “ayrılmak en kolayı”... Sonra dönüp “Ona hissettiklerimi kimseye hissetmemiştim bugüne kadar, ayrılırsam pişman olur muyum?” diye soruyorsun.
Evlenip ayrılmış ve iki çocuklu bir adam olmasını ailenin kabullenmeyeceğini düşünüyor, “Onları silip geçemem” diyorsun.
Ardından ailenle de aranın pek iyi olmadığını vurguluyorsun.
Bu kararsızlığın beni şaşırttı. Bir kere insan âşık olduğu zaman böyle mantık yürütemez. Bırak mantık yürütmeyi, bir an bile onsuz olmayı düşünemez.
Bence seninki aşk değil. Sadece onu beğenmişsin, çok hoşlanmışsın.
Kaldı ki daha şimdiden ondan vazgeçmişe benziyorsun. Bu nasıl bir aşk? İnsan âşık olduğu zaman o insana sıkı sıkıya sarılır, onu kimseye değişmez, onun için mücadele verir. Sende bu mücadele gücünü göremedim kızım.
Ama belki de o adama pek güvenemediğin için böyle düşünüyorsundur... Sana güven ve ilerisi için bir umut vermemiş, dolayısıyla onunla bir gelecek düşünemiyorsun gibi geldi bana...
Ona güven duymuş olsaydın, belki aileni de ikna edebilirdin. Sonuçta evlenip ayrılmış ve çocuklu olmak dünyanın sonu değil. Boşanmış ve çocuklu olarak hayatını yeniden kurabilen çok insan var.
İşte bu yüzden senin ona yeteri kadar âşık olmadığını, yeteri kadar inanmadığını düşünüyorum.
Bu söylediklerimi göz önüne alıp ona göre karar vermelisin.