Paylaş
Ben Almanya’da doğup büyüdüm. Sevdiğim ise burada okuyor. İkimiz de iyi bir meslek sahibi olmak istiyoruz. 19 yaşındayız.
O beni bütün akrabalarına anlatmış, hepsi de benimle tanışmayı bekliyor ama ben onu daha anneme ve aileme anlatamadım. Sadece kardeşlerim biliyor ama anneme ve babama söyleyemiyorum.
Özellikle de onların öğrenmesini çok istiyorum ama bir türlü beceremiyorum. Çünkü 2 ay önce benim hakkımda yalan dedikodular çıktı. Bana iftira atıldı. Şimdi de ailemin karşısına çıkıp da benim bir sevdiğim var diyemiyorum. 9 aydır birlikteyiz...
Aynı okulda okuduğumuz için de biz çok iyi arkadaştık.
Birbirimizi çok seviyoruz, çok iyi anlaşıyoruz... Ayrılmak istemiyoruz ama ben onu aileme nasıl anlatabilirim?
Lütfen bana da yardımcı ol Güzin Abla... Seni seviyoruz.
◊ Rumuz: Aşkımla arada kaldım
YANIT
Sevgili kızım, sanırım henüz yaşının genç olması nedeniyle ailenden çekiniyorsun.
Sevdiğin insanla 9 aydır beraber olduğunu söylemekten mi korkuyorsun? İnan anlayamadım, çünkü sevdiğini ailenin istemeyeceğinden bu kadar emin olman beni hayrete düşürdü. Edindiğim tecrübelere göre genellikle ailelerin, çocuklarının sevdikleri kişiye karşı çıkmak için mutlaka bir nedenleri oluyor. Ve bu benim çok üzüldüğüm bir konu...
Burada tahminim, sevdiğine karşı çıkma ihtimalleri çok güçlü. Sana diyeceklerdir ki, “Kızım onun ailesi Türkiye’de, sen burada yaşıyorsun. Anlaşamazsınız. Evlenince o buraya mı gelecek, sen mi oraya gideceksin? Hangisine karar verirseniz verin, yapamayacaksın... Eğer buraya gelmeyi düşünüyorsa mutlaka Almanya’da oturum izni almak için seninle evlenmeyi düşünüyordur. Bu oyuna gelme.”
Sanırım sen de bundan endişelisin. Henüz çok gençsiniz. Birbirinizi 3-4 yıl bekleyebilecek misiniz? Ailen de bunu diyecektir diye düşünüyorum.
Hakkında çıkarılan dedikodular ne olabilir ki, sonuçta sen gencecik bir kızsın.
Eğer sevginiz güçlüyse, bütün bunlara karşı çıkabilirsiniz.
Yine de istersen konuyu ailene açmak için bir süre daha bekle. Uygun zamanı bulduğunda açıklarsın. Acele etmeniz için bir neden yok. Henüz ikiniz de gençsiniz. Hem bu arada birbirinizi iyi tanıma fırsatı bulursunuz.
İşsizim, bunalımdayım
Güzin Abla, ben 24 yaşındayım, bekarım. Bir türlü iş bulamıyorum. Üniversiteyi bitirip askerliğimi yaptığım halde işsiz olmak beni çok üzüyor. Biliyorum, pek çok genç benim durumumda. Ama ben annem ve kız kardeşimle yaşıyorum. Ve annemin yaptığı onca fedakarlıktan sonra bu durum benim için gerçekten katlanılmaz oluyor.
Ben içine kapanık biriyim. Hiç kız arkadaşım yok. Bunalımımın gerçek nedenini bilmiyorum ama içim çok sıkılıyor. Aslında bunu yazmak istemezdim ama zaman zaman intiharı bile aklımdan geçiriyorum. Şu yaşıma kadar hiçbir şey başaramadım. Maddi imkanlarım yok, sosyal hayatım dağınık. Konuşacak, derdimi anlatacak kimsem de yok annemden başka. Ona da iyi bir evlat olduğumu gösteremiyorum. Biliyorum ki benim işsiz olmama o da çok içerliyor.
◊ Rumuz: Kötümser
YANIT
Sevgili oğlum, işsiz olman senin suçun değil. Dediğin gibi ülkemizde senin gibi binlerce genç eğitimini bitirdiği halde henüz mesleğini yapamıyor. Hatta mesleğini değil, düzgün bir iş bile bulamıyor.
Ancak kendini bu genç yaşta böyle bunalıma kaptırırsan, tüm enerjini kaybedersin ve sağlıklı düşünemezsin. Sağlıklı düşünemediğini de görüyorum zaten. Çünkü saçma sapan bir şekilde intihar etme eğilimi içindesin. Sen annene karşı sorumluluklarını yerine getiremediğini, bir evlat olarak onun beklentilerini karşılayamadığını söylüyorsun.
İntihar edecek olsan, anacığının ne hale gelebileceğini hiç aklına getirmiyor musun?
İntihar çok büyük bir zayıflıktır. Hayat ise sonsuz bir mücadeledir. Sen daha baştan pes etmek üzeresin.
İş bulmak için mücadelene devam etmelisin. Mutlaka belirli bir işe yönelmeye çalışma. Her şeyi dene.
Belki mesleğinden daha eğlenceli bir iş bulabilir, bu sayede gerginliğini de atabilirsin. Bir bakarsın hiç ummadığın bir anda bir yerden bir iş teklifi gelivermiş. Lütfen umudunu kaybetme. Hiç kimseyle arkadaşlık edememen de sanırım maddi imkansızlıkların nedeniyle... Hepsi düzelecek ama biraz sabırlı ol.
Paylaş