Paylaş
Sevgili Güzin Abla, 4 yıldır görüştüğüm, çok sevdiğim ve uzun mesafelere rağmen ilişkimizi sürdürebildiğim bir erkek arkadaşım var. Her şeyden önemlisi kalbini çok seviyorum. Ama ailem bunları görmek istemiyor.
23 yaşında bir öğretmenim ve sevdiğim genç kuaför. Ailem ilişkimize onun mesleğinden dolayı karşı çıkıyor. Ve bu durum o kadar ilerledi ki ilişkimize de yansımaya başladı. Sürekli tartışıyoruz. O, ailemin bu şekilde davranmasından beni sorumlu tutuyor. Pasif davrandığımı, ilişkimizi savunamadığımı düşünüyor. Artık her söylediğim kelimenin altında bir şeyler aramaya başladı. En son beni ikiyüzlülükle suçladı. Ben artık yoruldum. Ne ileriye gidebiliyorum ne geriye. Ondan kopamıyorum. Ailemi üzmekten de korkuyorum. Arada sıkışmış gibiyim. Rumuz: Ne yapmalıyım?
YANIT
Sevgili kızım, ailelerin hep bir nedeni vardır, çocuklarının sevdiği insanı reddetmek için. Ya yaşıdır, ya mesleğidir, ya maddi durumudur, ya da mezhep farklılığıdır... Ama iki birbirini seven insanın evliliğine mutlaka karşı çıkarlar.
Kendilerine göre haklı olabilirler zaman zaman. Ama bu arada evlatlarının mutsuzluğuna neden olduklarını nasıl görmezler, nasıl anlamazlar, bilemiyorum.
Ben insanların yanlış da yapsalar, kendi sorumluluklarını taşımaları gerektiğine inanıyorum. Çünkü eğer o gencin istediğiyle evlenmesine engel olunursa, bu mutsuzluğu hayatı boyunca yaşayacak ve her zaman ailesini suçlayacaktır.
Oysa eğer gerçekten ailenin düşündüğü gibi ortada bir yanlış varsa, bunu zaman içinde kendisinin görmesi çok daha akıllıca olmaz mı? Bu arada evlenip de mutsuz olması da mümkün elbette. Ama evlenmesini ailesinin engellediğini ve onun mutsuzluğuna neden olduğunu düşünmesi daha mı iyi?
Senin durumunda ise kızım, eğer sen aşırı kıskanç değilsen, sevdiğine inanıyor, güveniyorsan, bu hiç sorun olmaz.
Aileni ikna etmelisin. Sevdiğin gençle tartışıp, mutluluğuna gölge düşürmemelisin.
Meslekleri yargılamak yerine, evlilik yaşamında iki insanın birbirine güvenmesinin, sevmesinin çok daha önemli olduğunu kabul etmek gerekir.
Paylaş